Explore
Also Available in:

Oszustwa ewolucji wieloryba

Jeszcze jeden święty obrazek ewolucji pada w proch

Autor:  
Tłumacz: Andrew Ostapowicz


Pakicetus-AMNH-2012
Figure 1. An AMNH (New York) display in 2012, still showing the false reconstruction of Pakicetus, with ‘blowhole’ (red arrow) and low position of the eye (white), whereas the 2001-published skull clearly showed that the nostrils were in the tip of the nose and the eyes were on the top of the head, not at all like a toothed whale. Photo from 3rd Edition, Evolution: The Grand Experiment, ©Dr. Carl Werner, 2014.

Muzea i podręczniki twierdzą, że skamieliny wieloryba stanowią obecnie najjaśniejszy dowód ewolucji. (W większości zaprzestano już opierać się na ewolucji konia, gdyż ta opowiastka nie wytrzymała głębszego badania1). Trzy kluczowe skamieliny to Pakicetus, Ambulocetus i Rodhocetus, które mają stanowić połączenie między zwierzęciem lądowym a wielorybami znanymi jako bazilozaurydy.2 Bez tych trzech cała historia upada.

Dr Carl Werner, autor książki pt. Evolution: the Grand Experiment (Ewolucja: Wielki Eksperyment), sprawdził stwierdzenia wydawane o tych skamielinach, przeprowadzając wywiady z naukowcami, którzy publikowali prace o nich i stwierdził, że żadna z nich nie pasuje jako stadium przejściowe do wieloryba. Mówiąc bez ogródek, dr Werner odkrył zestaw oszustw, lub co najmniej tylko ekstremalne chciejstwo i opowiadania historyjek z bujnej wyobraźni, nie popartych dowodami ze skamielin.

Pakicetus

Wskazaliśmy już na zmyślone przez dr Phillipa Gingerich’a historyjki co do skamielin Pakicetusa.3 Niekompletna skamielina czaszki w jego wyobraźni miała należeć do zwierzęcia podobnego do wieloryba, co zostało pokazane jako stworzona przez artystę ilustracja na okładce prestiżowego czasopisma Science w r. 1983. Szereg lat później znaleziono resztę Pakicetusa, co opublikowano w r. 2001 i okazało się , że Pakicetus w niczym nie przypominał wieloryba. Przeciwnie do tego co wyobrażał sobie dr Gingerich, w górnej powierzchni czaszki nie było nozdrza, nie miał także płetw (tylko kopyta), nie było także szyi wieloryba (była raczej szyja typowa dla ssaków lądowych). Mimo to, jak stwierdził dr Werner, Amerykańskie Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku, a także Muzeum Historii Naturalnej w Londynie nie zaprzestały eksponowania fałszywie zrekonstruowanej czaszki z widniejącym na górze nozdrzem.

Dr Werner wyjawia także, że w dokumentalnym filmie wyprodukowanym w r. 2009 przez National Geographic, dr Gingerich nadal utrzymuje, że Pakicetus powinien by ć zaklasyfikowany z wielorybami z powodu swej kości usznej. Jednak owa kość uszna , wystająca jak palec (sigmoid proces) wcale nie jest podobna do wielorybiej, lecz raczej jest płaska, podobnie jak u skamielin zwierząt lądowych znanych jako parzystokopytne.

Ambulocetus
Figure 2. A painting of Ambulocetus at the Smithsonian, showing fake blowhole and tiny ears. There is no fossil evidence for either claimed whale-like feature. Photo from 3rd Edition, Evolution: The Grand Experiment, ©Dr. Carl Werner, 2014.

Ambulocetus

ambulo-check-bone
Figure 3. Porównanie kości policzkowych walenia (delfina, który należy do rodziny wielorybów),Ambulocetusa i konia. Dr Thewissen twierdził, że kość policzkowa Amobulocetusa jest cienka, podobnie jak u wieloryba, ale tak wcale nie jest. Ta uderzająca ilustracja pochodzi z Dodatku F książki Ewolucja: Wielki Eksperyment (wydanie III, 2014). (Kliknij, aby powiększyć). Credit: dr Carl Werner.

Ambulocetus przedstawiany jest jako przejściowy między Pakicetusem i Rodhocetusem. Dr Hans Thewissen, były student dra Gingerich’a powiedział, że jest osiem cech charakterystycznych, wskazujących, że Ambulocetus był przodkiem wieloryba. Sprawozdaliśmy uprzednio o Ambulocetusie4, ale dr Werner nagrał wideo, w którym dr Thewissen przyznaje, że kluczowe ‘dowody’ pochodzenia wieloryba od Ambulocetusa, ów sigmoid proces, część aparatu kości ucha (znowu) wcale nie jest podobny do kości usznej wieloryba. Także kość policzkowa, która według Thewissena miała być cienka, podobnie jak u wieloryba, wcale nie jest cienka; koń np. ma o wiele cieńszą kość policzkową niż Ambulocetus (zob. ilustrację).

Co więcej, laboratorium dra Thewissena sporządziło modele Ambulocetusa przekazane różnym muzeom, pokazujące nozdrza w górnej części czaszki, na co nie ma żadnych dowodów w skamielinach. Dr Werner stwierdził: „Wszystkie osiem charakterystyk, które miały być podobne do wieloryba, niepokojąco nie są wcale charakterystykami wieloryba”.

Rodhocetus

Rodhocetus podawany jest za zwierzę wodne, które rozwija przednie płetwy i ogon podobny do wieloryba z pozioma płetwą – czyli bliskie w wielorybowi. Jednakowoż dr Werner wytknął paleontologowi, który odkrył to zwierzę, a był to dr Gingerich, że nie było żadnych dowodów ze skamielin szkieletu na taki ogon lub płetwy. Wtedy dr Gingerich przyznał, że istotnie tak jest. Przyznał także, że teraz sądzi, że to zwierze nie miało tych kluczowych charakterystyk wieloryba. Podaliśmy nieco z tych informacji w piśmie Creation w r. 2011.5 Mimo to, ogon z poziomymi płetwami i przednie płetwy są nadal pokazywane w wielu artykułach, a wydaje mi się, że podobnie jak to było z embrionami Haeckel’a6, będą jeszcze pokazywane przez wiele lat.

Dr Werner podaje więcej dowodów w swym komunikacie prasowym i wiele więcej detali w poszerzonym dodatku do swej zawierającej wiele informacji i pięknie ilustrowanej książkiEvolution: the Grand Experiment (Ewolucja: Wielki Eksperyment).

Możesz także zapoznać się z owymi rewelacyjnymi oświadczeniami samych paleontologów, gdyż zostały nagrane w dokumentalnym DVD z takim samym tytułem: Evolution: the Grand Experiment.

Jeszcze jeden święty obrazek ewolucji pada w proch.

Dr Gringerich, odkrywca Rodhocetusa, przyznaje, że ogon i płetwy pokazywane w muzealnych rekonstrukcjach Rodhocetusa są błędne i że dalsze odkrycia skamielin wskazują, że takie szczegóły nie istniały.

Podobieństwo Ambuloceusa do wieloryba miało się opierać wielkiej mierze na twierdzeniu, że jego kość uszna jest podobna do wielorybiej. Dr Hans Thewissen przyznaje, że to jest wątpliwe

Dr Hans Thewissen w wywiadzie na temat nozdrza w górnej części czaszki Ambulocetusa przyznał, że skamielina Ambulocetusa nie miała tej części czaszki, gdzie miało być nozdrze, choć muzea pokazują Ambulocetusa z owym nozdrzem. To znaczy zostało ono wyimaginowane.

Przypisy

  1. Sarfati, J., The non-evolution of the horse, Creation 21(3):28–31, 1999; creation.com/horse. Wróć do tekstu.
  2. And according to evolutionary vertebrate paleontologist Barbara Stahl, a basilosaurid “could not possibly have been the ancestor of modern whales.” Stahl, B.J., Vertebrate History: Problems in Evolution,p. 489, McGraw-Hill, New York, 1974. Wróć do tekstu.
  3. Williams, A. and Sarfati, J., Not at all like a whale, Creation 27(2):20–22, 2005; creation.com/pakicetus. Wróć do tekstu.
  4. Batten, D., A whale of a tale (last updated May 2012); creation.com/ambulo. Wróć do tekstu.
  5. Batten, D., Rodhocetus i inne opowieści o ewolucji wielorybów, Creation 33(3):54–55, 2011; creation.com/rodhocetus-polish. Wróć do tekstu.
  6. Van Niekerk, E., Ernst Haeckel, fraud is proven, Journal of Creation 25(3):89–95, 2011; creation.com/haeckel-fraud. Wróć do tekstu.