Explore
Also Available in:

Wulkan błotny w Indonezji nadal aktywny

Siły geologiczne wewnątrz katastrofy ziemi Uwolnij

Autor
przekład: Krzysztof Dubis (ziarnoprawdy.pl)

Wikipedia/Hugh e82Szkoła zniszczona przez błoto

Wczesnym rankiem 29 maja 2006 roku rozpoczął erupcję indonezyjski błotny wulkan we wschodniej części Jawy w pobliżu wioski Sidoarjo.1 Wrząca woda, para, gaz i błoto zaczęły tryskać w odległości 200 m od otworu wiertniczego, wykonanego w celu oszacowania złóż gazu naturalnego.

Z wulkanu wypływała wystarczająca ilość błota, aby dziennie wypełnić 50 olimpijskich basenów.2 Błoto zniszczyło fabryki, szkoły, 10 000 domów, dwanaście wsi, przy czym 50 000 ludzi musiało opuścić swoje miejsca zamieszkania. Pokryło też całkowicie jedną z ważniejszych autostrad oraz linię kolejową.3

Uważa się, że możliwą przyczyną erupcji było naruszenie przez świder warstwy skalnej na głębokości 2 000 m pod powierzchnią. Innym powodem mogło być trzęsienie ziemi, które nawiedziło wybrzeże środkowej Jawy dwa dni wcześniej.

NASALusi wulkanu błotnego

Wzniesiono wały ziemne, które utrzymywały błoto na obszarze siedmiu kilometrów kwadratowych. Warstwa błota była głęboka na 20 metrów.

Miejscowi nazwali wulkan Lusi.4 Próbowano wielu sposobów, aby zatrzymać erupcję ― jednak bezskutecznie; zawiodły zapory, kanały odprowadzające, a nawet wrzucanie do krateru ogromnych, betonowych kul. Naukowcy sądzili, że wulkan będzie nadal wyrzucał błoto przez następne dekady. W miarę napływu następnych warstw błota zagrożonych było coraz więcej zabudowań mieszkalnych.

W 2007 roku geolodzy ogłosili, że ziemia wokół wulkanu zapada się; błoto wydobywające się z głębi spowodowało zapadnięcie się otaczającej warstwy skalnej. Być może powstaje tam kaldera wulkaniczna ― ogromne nieckowate zapadlisko. Jak dotąd ziemia pod błotem zapadła się o ponad 60 metrów, a sam wulkan podniósł się o ponad 25 metrów.5 Niektórzy geolodzy uważają, że w miarę zapadania się gruntu może tworzyć się więcej szczelin, z których powstaną nowe błotne wulkany, napędzające w ten sposób główny wulkan bez końca.1

Pomimo tego że wulkan błotny Lusi okazał się katastrofalny w skutkach dla swojego sąsiedztwa, to całkowita objętość błota wyrzuconego z jego wnętrza w pierwszych latach erupcji wynosiła mniej niż jedną dziesiątą kilometra sześciennego (0,1 km3). Jest to raczej niewiele w porównaniu do takich wulkanów, jak Góra Św. Heleny w Stanach Zjednoczonych, która wypluła cały kilometr sześcienny materiału w wybuchu z 1980 r.6 W 1883 cieszący się złą sławą wulkan Krakatau wyrzucił do atmosfery 18 km3 materiału wulkanicznego.7 Jeszcze większy od niego Taupo w Nowej Zelandii kilka tysięcy lat temu wyrzucił niewiarygodną ilość 800 km3 kamieni, formują olbrzymią kalderę (obecnie jezioro Taupo, największe słodkowodne jezioro w Oceanii).8

Jeszcze większe były jednak wulkany, które wybuchały w czasie potopu za dni Noego. Jedna z bardziej znanych warstw wulkanicznej lawy w Wielkiej Brytanii rozciąga się na obszarze setek kilometrów, obejmując większość Irlandii Północnej i znaczny obszar Szkocji. Poszczególne zastygłe strumienie lawy mają nawet do 100 metrów grubości.9

Lusi jest przykładem tego, że pod ziemią wciąż znajdują się potężne siły geologiczne,10 które są w stanie spowodować nagłe zniszczenie oraz być może śmierć dziesiątek tysięcy ludzi w stosunkowo krótkim czasie. Wbrew powszechnemu przekonaniu, jakie nam się narzuca, nagromadzenie się grubych pokładów błota nie zajmuje aż milionów lat. Kiedy podziemne siły są wystarczająco potężne, czas potrzebny do takiego zjawiska może być bardzo krótki, czego doświadczyli na własnej skórze uchodźcy z okolic Lusi.

Błotny wulkan z Indonezji dał nam jedynie małą próbkę tego, jak mogła się rozwijać trwająca rok globalna katastrofa zwana Potopem Noego. Biblia mówi, że wytrysnęły źródła wielkiej otchłani i otworzyły się upusty nieba11 (1 M 7,11) a także wody przybrały i podniosły się bardzo nad ziemią (1 M 7,18) aż do chwili, kiedy zostały zakryte wszystkie wysokie góry, które były pod niebem (1 M 11,19). Lusi pomaga nam wyobrazić sobie, w jaki sposób potężne geologiczne siły za dni Noego zmieniły poziom powierzchni ziemi i oceanów. Ta katastrofa zniszczyła formę świata, który wówczas istniał.

użyto za pozwoleniem

  1. Nield, T., How to make a volcano, Geoscientist 18(5), May 2008, geolsoc.org.uk/Geoscientist/Archive/May-2008/How-to-make-a-volcano. Wróć do tekstu.
  2. 100 000 metrów sześciennych dziennie. Wróć do tekstu.
  3. Glionna, J.M., Indonesia’s mud volcano flows on, Los Angeles Times, 14 lipca 2010, dailyme.com/story/2010071400000930/indonesias-mud-volcano-flows.html Wróć do tekstu.
  4. Od słowa ‘lumpur’ (oznaczającego błoto) oraz od słowa ‘Sidoarjo’ (nazwa sąsiedniego miasta). Wróć do tekstu.
  5. Istadi, B.P. et al., Modeling study of growth and potential geohazard for LUSI mud volcano: East Java, Indonesia, Marine and Petroleum Geology 26:1724–173, 2009. Wróć do tekstu.
  6. Morris, J. and Austin, S., Footprints in the Ash, Master Books Inc., Green Forest, AR, p.12, 2003. Wróć do tekstu.
  7. Krakatoa Volcano National Park, NASA Earth Observatory, 5 października 2003; earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view. php?id=3844. Wróć do tekstu.
  8. Wilson, C.J.N., The 26.5 ka Oruanui eruption, New Zealand: an introduction and Overview, Journal of Volcanology and Geothermal Research 112(1–4) 133–74, 2001. Konwencjonalne datowanie tej erupcji daje wiek 25 500 lat, co oznacza wczesny okres popotopowy ok. 4000 lat temu. Wróć do tekstu.
  9. Walker, T., A giant cause, Creation 27(2):28–34, 2005, creation.com/giantcause. Wróć do tekstu.
  10. Porównajmy to z jeszcze większymi siłami geologicznymi, działającymi na o wiele młodszej Ziemi (1656 lat) podczas potopu. Wróć do tekstu.
  11. „Wszystkie” - por. katastroficzne konsekwencje dla samego Sidoarjo. Wróć do tekstu.