Explore
Also Available in:

Zabawa z datami

Tas Walker
tłumacz Andrew Ostapowicz

W zachodnim rejonie Nowej Południowej Walii część pół-pustynnego obszaru została odłożona jako Dziedzictwo Świata (World Heritage area).1 Może się to wydawać nieco dziwne, gdyż jest to teren pustynny. Jest jednak po temu przyczyna. Ewolucjoniści wierzą, że miejsce to przedstawia wybitny przykład głównych stadiów ewolucyjnej historii człowieka.

Fot. Carol DrewLake Mungo
Lake Mungo

Chodzi tu o odkrycie szczątków ludzkich w wydmach otaczających starodawne Jezioro Mungo, obecnie sucha płaszczyzna, porośnięta wybiedzonymi, odpornymi na zasolenie krzewami i trawami.

Pierwszym większym odkryciem, w r. 1969, były pokruszone i spalone fragmenty szkieletu, zinterpretowane jako płci żeńskiej, nazwane Mungo 1, lub bardziej pieszczotliwie – Kobieta Mungo.2,3 Co było ważne, to przypisana temu data. Metoda węgla C-14 (zob. Metody datowania) zawartego w kościach apatytu (twardego materiału kostnego) wykazała wiek 19,000 lat, kolagen (miękka tkanka) dała 24,700 lat. Spowodowało to poruszenie wśród archeologów, gdyż byłyby to najstarsze szczątki ludzkie w Australii.

Metoda C-14 dała ‘wiek’ znalezionego w pobliżu węgla drzewnego sięgający do 26,500 lat. Oznaczało to, że znaleziony niżej szkielet musiał być jeszcze starszy.

Ewolucja i Pierwsi Australijczycy1

Darwin uważał australijskich Aborygenów za prymitywne i niezbyt ewoluowane ‘człekokształtne małpy’. Spodziewał się, że ‘bardziej dzikie rasy’ wyginą, gdyż przetrwanie najsilniejszych oznacza, że ich miejsce zajmą ewolucyjnie zaawansowane ‘rasy cywilizowane’.2 Ewolucyjny pogląd na pochodzenie ludzkości jest podstawą zamieszczenia okolic Jeziora Mungo na liście Dziedzictwa Światowego. Pogląd ten nie był łaskawy dla pierwszych Australijczyków. Wiele okrucieństw zostało dokonanych na społecznościach Aborygenów właśnie z powodu tych ewolucyjnych poglądów.

Niewiarygodnie, w XIX wieku nie było to zbyt rzadkie, by polować na Aborygenów i zastrzelić ich jako eksponaty naukowe.3 Ich szczątki były posyłane do Europy dla zilustrowania ewolucyjnych wystaw w muzeach. Dopiero obecnie szczątki te są zwracane oryginalnym społecznościom.4

Biblia podaje jednak prawdziwą historię ludzkości. Pierwsi Aborygeni, którzy osiedlili się w Australii, byli potomkami ludzi inteligentnych i wynalazczych, podobnie do wszystkich innych kultur owego czasu. Jak wszyscy inni, byli potomkami Noego, który zbudował Arkę i kierował nią, a także tych, którzy utworzyli zaawansowana cywilizację u wieży Babel.5

Australijscy Aborygeni zatracili część swej wiedzy technologicznej-może to stać się w jednym pokoleniu, jeśli rodzice nie przekażą swej wiedzy dzieciom. (Być może stało się to z powodu odcięcia od reszty świata i trudności związanych z pogarszającym się klimatem, gdy kontynent wysychał po Epoce Lodowcowej.) Są oni, podobnie jak inne narody, stworzeni na obraz i podobieństwo Boże (Ks. Rodzaju 1:26)

Przypisy i źródła (w języku angielskim)

  1. For more information, see We all belong to one human race, the only answer to racism, 14 August 2003.
  2. Darwin, C., The Descent of Man and Selection in Relation to Sex, 2nd ed., John Murray, London, p. 188, 1887.
  3. Wieland, C., Darwin s bodysnatchers: new horrors, Creation 14(2):16–18, 1992
  4. Aboriginal remains returned to Coorong tribe, ABC Canberra News, www.abc.net.au/canberra/news/metact-5may2003-2.htm, 5 May 2003.
  5. For more information, see: McKeever, S. and Sarfati, J., Was Adam from Australia? The mystery of Mungo Man, 17 January 2001, updated 20 February 2003.

Nie zadziwia, że starszą datę przyjęto jako ‘najbardziej wiarygodną’3 co zdobyło dla Kobiety Mungo sławę narodową i międzynarodową. Jane Balme z Centrum Archeologii przy Uniwersytecie Zachodniej Australii stwierdziła krótko, ‘Jest to ogólną percepcją, że istnieje współzawodnictwo, by uzyskać jak najstarszą datę, gdyż są z tego korzyści.’4`

Z pewnością ta szczególna data przynosiła korzyści. Wiek 26000 lat był prawie dwa razy starszy niż poprzednia najstarsza data osiedlenia się Aborygenów w Australii, i prawdopodobnie najstarsza kremacja w świecie.

A potem w r. 1974 Bowler i Thorne znaleźli w grobie oddalonym o 450 metrów szkielet pokropiony czerwoną ochrą.5 Był dobrze zachowany i podobny do szkieletów współczesnych Aborygenów. Ponieważ ten nowy szkielet, Jezioro Mungo 3, został znaleziony w tej samej warstwie piasku, nadano mu tę samą datę co Kobieta Mungo. W ten sposób Mężczyzna Mungo stał się również sławnym – jako jeden z najwcześniejszych pochówków rytualnych (choć płeć tego osobnika nadal jest dysputowana6).

Sytuacja stała się jeszcze bardziej gorączkowa gdy użyto innej metody określania wieku (termoluminescencji, zob. Metody określania wieku). W r. 1998 Bowler sprawozdał, że piasek z miejsca znalezienia Mungo 3 określono na 42,000 lat.5,7 Ponieważ daty te były starsze niż daty uzyskane metodą C-14, Mężczyzna z Mungo nabrał nowej godności na światowej scenie ewolucjonistycznej. Tak więc poprzednie „godne zaufania” daty C-14, zostały odrzucone na korzyść dat uzyskanych metodą termoluminescencji.

W r. 1999 Thorne, wraz z innymi naukowcami z Australijskiego Uniwersytetu Narodowego, by nie dać się wyprzedzić, opublikował obszerne studium wieku Mężczyzny z Mungo. Użyli oni nowych próbek kości i innych metod określania wieku – rezonansu obrotów elektronów (ang. Electron-spin resonance – ESR), optycznie stymulowanej luminescencji (OSL), tor-uran (Th/U) i protaktyn-uran (Pa/U). (Mniejsza o te wielkie nazwy-zob. Metody określania wieku). I rezultaty wszystkich badań tymi różnymi metodami zgadzały się. Ich wniosek? Mężczyzna z Mungo pochodził z przed 62,000 lat! Bowler i Magee określili to rozciągnięcie wieku o następne 20,000 lat jako ‘godne pochwały w jego zamierzeniach.’8

Był tylko jeden mały problem. Owa nowa data oznaczała, że cała historia zamieszkania Australii musiała być zrewidowana, a przy tym idee ewolucji człowieka w innych częściach świata. A australijscy archeologowie jeszcze nie otrząsnęli się po fiasku schroniska skalnego Jinmium, gdzie wiek oszacowany na 116,000 lat później zredukowano do 5,000 lat.9

Bowler więc nieustępliwie odmawiał przyjęcia nowych dat. W swym proteście do pisma Journal of Human Evolution pisał: “By ta skomplikowana metoda laboratoryjna mogła być skuteczną, uzyskana data musi się zgadzać z zewnętrznymi dowodami w terenie badań.”8 Innymi słowy nie można bez pytań przyjmować daty z laboratorium. Nie jest to ostatnie słowo na temat wieku czegokolwiek. Przyjmujesz tę datę tylko wtedy, gdy zgadza się z datą z twoją.

A to jest właśnie to, co twierdzimy od dawna.10 Dlatego nie przyjmujemy żadnej daty niezgodnej z dowodami naocznych świadków historii ludzkości zapisanymi w Biblii. Takie sprzeczne daty nie mogą być prawdziwe.

Krótko więc, daty te są błędne, gdyż oparte są na błędnych założeniach. Na przykł AD, metoda C-14 nie bierze pod uwagę braku ciągłości bilansu węglowego spowodowanego około 4500 lat temu przez Potop.11 Metody uranowe nie biorą pod uwagę właściwych warunków wyjściowych pobranych próbek, ani też efektów następujących z czasem zmian środowiskowych. Daty uzyskane metodą luminescencji mają te same problemy.

Kim więc są Kobieta i Mężczyzna Mungo? Jak my, są potomkami Noego i jego rodziny (Ks. Genezy 10). PO Potopie i pomieszaniu języków u wieży Babel (Ks. Genezy 11) ich przodkowie zawędrowali do Australii. Wraz z wzrostem zaludnienia rozprzestrzenili się po całym kontynencie. W Epoce Lodowcowej, gdy opady były obfitsze, okolice Jeziora Mungo z bujną roślinnością i bogatą fauną były dobrym miejscem zamieszkania.

Metody datowannia1

Daty ustalane są metodą C-14 przez mierzenie stosunku radioaktywnego węgla C-14 do normalnego węgla C-12 (14C/12C). Metoda ta porównuje stosunek 14C/12C w próbkach, które kiedyś były żywe do takiego stosunku w żyjących obecnie. Data zostaje wyliczona zakładając, że zmiana w ilości węgla C-14 w próbce nastąpiła wyłącznie z powodu radioaktywnego rozkładu. Zakłada także, że węgiel był w równowadze na ziemi przez setki tysięcy lat.

Błędne daty są zazwyczaj spowodowane przez zakładanie błędnego stosunku początkowego 14C/12C, zanieczyszczenie próbek, lub przez wyługowanie. Próbki z przed Potopu, albo z wczesnych lat po Potopie dają wiek zbyt wielki o dziesiątki tysięcy lat. Powodem jest to, iż Potop zagrzebał wiele roślinności i zwierząt bogatych w węgiel C-12. Powoduje to niższy stosunek 14C/12C, co zostaje mylnie zinterpretowane jako dłuższy czas.

Metoda termoluminescencji (TL) uzyskuje daty z indywidualnych ziarenek pospolitych minerałów, jak np. kwarc. Gdy takie ziarenka zostają podgrzane, wysyłają światło zależne od ilości promieniowania „zmagazynowanego” w strukturze kryształu. Zakłada się, że promieniowanie to było stopniowo absorbowane z środowiska, wzrastając od zera w pewnym momencie (być może od czasu gdy kryształ był ostatnio raz wystawiony na światło słoneczne). Datę uzyskuje się przez zmierzenie ilości światła wysłanego przez kryształ poddany podgrzewaniu i przez pomiar promieniowania środowiskowego w miejscu, gdzie kryształ był znaleziony.

Niestety, jest tu wiele niewiadomych i wiele koniecznych założeń, włączając ilość promieniowania „zmagazynowanego” w krysztale w pewnym momencie w przeszłości, że zmiana w promieniowaniu powstała tylko z powodu promieniowania w środowisku, że promieniowanie w środowisku pozostawało niezmienne i że czułość kryształu na promieniowanie pozostawała niezmienna. Wszystkie te czynniki mogą się zmienić pod wpływem wody, ciepła, światła słonecznego, gromadzenia się i ługowania minerałów w środowisku i z wielu innych przyczyn.

Optycznie stymulowana luminescencja (OSL) opiera się na tych samych zasadach co TL. Zamiast podgrzewania ziarenek zostają one poddane działaniu światła, by spowodować wysłanie ‘zmagazynowanego’ promieniowania. Wyliczona data opiera się na tych samych założeniach i zależna jest od tych samych niepewności co TL.

Electron-spin resonance (ESR) lub Rezonans Wirowania Elektronów opiera się na tych samych zasadach co TL i OSL. Różnica polega na metodzie uwalniania promieniowania przez użycie promieni gamma. Sposób pomiaru nie niszczy ‘zmagazynowanego” promieniowania (jak to jest w przypadku TL i OSL), więc pomiary mogą być powtarzane na tych samych próbkach. Wyliczona data opiera się na tych samych założeniach i podlega tym samym niepewnościom co TL i OSL.

Daty uzyskane metodą Tor-Uran (T/U) oparte są na mierzeniu izotopów uranu i toru w próbce. Wiadomo, że uran-238 ulega rozkładowi radioaktywnemu na tor-230 (przez szereg kroków pośrednich włączając w to uran-234). Obliczenia wieku zakładają, że tor i uran w próbce są związane ze sobą przez rozkład radioaktywny. Ponadto, nim data może zostać obliczona, trzeba założyć początkowe stosunki 230Th/238U i 234U/238U, jak również brak wymiany uranu i toru z środowiskiem, czyli układ „zamknięty”. Jednocześnie kości i gleba musiały przedtem być „otwarte”, by zezwolić na wejście i gromadzenie tych elementów.

Daty uzyskane metodą Protaktynu-Uranu (Pa/U) opierają się na zasadach podobnych do to T/U, ale używają uranu-235 i protaktynu-231. Izotop 235U rozkłada się na 231Pa. Podobnie zakłada się, że oba elementy są powiązane przez rozkład radioaktywny. Tak samo, należy założyć początkowy stosunek 231Pa/235U, jak również brak wymiany uranu i protaktynu ze środowiskiem, czyli układ zamknięty. I znowu, próbki kości musiały być kiedyś „otwarte” by nagromadził się w nich uran.

Źródła (w języku angielskim)

  1. Details about dating methods may be obtained from such sources as:
    Smart, P.L. and Frances, P.D. (Eds.), Quaternary Dating Methods—A User’s Guide, Quaternary Research Association, Technical Guide No. 4, Cambridge, 1991, or
    Faure, G., Principles of Isotope Geology, 2nd edition, John Wiley & Sons, New York, USA, 1986.

Przypisy (w języku angielskim)

  1. Willandra Lakes Region: inscribed 1981, www.ea.gov.au/heritage/awhworldheritage/sites/willandra/, 4 August 2003. Wróć do tekstu.
  2. Fannin, P., Mungo jumbo, The Age, p. 5, Saturday, 13 January 2001. Wróć do tekstu.
  3. Brown, P., Lake Mungo 1, www-personal.une.edu.au/~pbrown3/Mungo1.html, 21 February 2003. Wróć do tekstu.
  4. In the beginning (Na początku), The Bulletin, pp. 26–33, 24 June 2003. Wróć do tekstu.
  5. Thorne, A., et al., Australia’s oldest human remains: age of the Lake Mungo 3 skeleton (Najstarsze szczątki ludzkie w Australii: wiek szkieletu 3 z Jeziora Mungo), Journal of Human Evolution 36:591–612, 1999. Wróć do tekstu.
  6. Brown, P., Australian Pleistocene variation and the sex of Lake Mungo 3 (Australijskie Pleistoceńskie zmiany i płeć Jeziora Mungo 3), Journal of Human Evolution 38:743–749, 1999. Wróć do tekstu.
  7. Bowler, J.M., et al., New ages for human occupation and climatic change at Lake Mungo, Australia (Nowe daty ludzkiego zamieszkania i zmian klimatycznych u Jeziora Mungo w Australii), Nature 42(6925):837–840, 2003. Wróć do tekstu.
  8. Bowler, J.M. and Magee, J.W., Redating Australia’s oldest human remains: a sceptic’s view (Rewizja dat najstarszych szczątków ludzkich w Australii: pogląd sceptyka) , Journal of Human Evolution 38:719–726, 2000. Wróć do tekstu.
  9. Brown, P., The first Australians: the debate continues (Pierwsi Australijczycy: spór trwa dalej), Australasian Science 21(4):28–31, 2000. Wróć do tekstu.
  10. Walker, T., The way it really is: little known facts about radiometric dating (Jak to jest naprawdę: mało znane fakty o radiometrycznych metodach datowania), Creation 24(4):20–23, 2002. Wróć do tekstu.
  11. Batten, D. (Ed.), The Creation Answers Book, (Stworzenie: Księga Odpowiedzi), Creation Ministries International, Brisbane, Australia, Chapter 4, 2006. Wróć do tekstu.

Helpful Resources