Explore
Also Available in:

Που είναι όλοι οι άνθρωποι;

Από τον Don Batten
μεταφρασμένο από τον Δημήτρη Τσακνάκη

stock.xchng a crowd of people

Έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούνε στον πλανήτη Γη (Σ.τ.Μ. Το Μάρτη του 2012 ξεπέρασαν τα 7 δις). Αυτό ακούγεται σαν πολλοί άνθρωποι. Πάντως δεν θέλω να τους καλέσω όλους για μπάρμπεκιου στο σπίτι μου! Παρ‘ όλα αυτά θα μπορούσαν όλοι να χωρέσουν σε μια περιοχή στο μέγεθος της Αγγλίας, έχοντας ο καθένας περισσότερο από 20 τετραγωνικά μέτρα χώρο. Πολλοί από εμάς ζούμε σε πόλεις, κι έχουμε την εντύπωση ότι όλος ο κόσμος σφύζει από ανθρώπους. Ωστόσο, μεγάλος μέρος της γης είναι αραιοκατοικημένο.

Εντούτοις, πολλοί αναρωτιούνται πώς θα μπορούσε ο πληθυσμός να αυξηθεί σε έξι δισεκατομμύρια από την οικογένεια του Νώε, η οποία επιβίωσε από τον Κατακλυσμό που αφάνισε όλους τους άλλους πριν 4500 χρόνια. Όταν κάνεις τους υπολογισμούς, επιβεβαιώνεται η Βιβλική αλήθεια, ότι ο καθένας πάνω στη γη σήμερα είναι απόγονος των γιων του Νώε και των γυναικών τους. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αν οι άνθρωποι ήταν εδώ για πολύ περισσότερο καιρό, και δεν υπήρχε παγκόσμιος Κατακλυσμός στις ημέρες του Νώε, θα έπρεπε να υπάρχουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι—ή να υπάρχουν πολύ περισσότερα λείψανα!

Πολλοί έχουν προβλήματα στο να κατανοήσουν το ρυθμό αύξησης των πραγμάτων. Όταν ο πληθυσμός διπλασιάζεται απ‘ το 16 στο 32, δεν φαίνεται πολύ. Αλλά όταν διπλασιάζεται απ΄ τα τρία στα έξι δισεκατομμύρια, μοιάζει πολύ περισσότερο. Είναι όμως ακριβώς ο ίδιος ρυθμός αύξησης. Μετά το πέρασμα πολλών γενιών, ο αριθμός των ανθρώπων που προστίθεται σε κάθε γενιά γίνεται αστρονομικός. Είναι σαν τον ανατοκισμό σε μια επένδυση: στο τέλος το ποσό που προστίθεται κάθε χρόνο γίνεται πολύ μεγάλο.

Για να φανεί αυτό, σκεφτείτε την ιστορία του εφευρέτη του σκακιού. Ο βασιλιάς του πρότεινε μια ανταμοιβή, αλλά αντί για χρυσό αυτός του ζήτησε ένα κόκκο ρυζιού να διπλασιάζεται σε κάθε τετράγωνο του σκακιού. Ο αριθμός των κόκκων θα γινότανε 1, 2, 4, 8, 16, 32 κτλ. Στο 10ο τετράγωνο θα ήταν 512· στο 20ο , 524 χιλιάδες · στο 30ο , 537 εκατομμύρια. Η ποσότητα του ρυζιού στο τελευταίο τετράγωνο1 θα ήταν ένας τόσο μεγάλος αριθμός (πολύ παραπάνω από τη παγκόσμια συγκομιδή ρυζιού της εποχής) που θα του πρόσφερε πλούτο πολύ μεγαλύτερο από αυτόν του βασιλιά. Τέτοια είναι η ισχύς του ανατοκισμού. Και η αύξηση του πληθυσμού είναι ένας ανατοκισμός. Γι‘ αυτό τόσοι πολλοί άνθρωποι προστίθενται πλέον κάθε χρόνο. Δεν είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να έχουν περισσότερα παιδιά απ‘ ότι είχαν κάποτε, ή να πεθαίνουν λιγότεροι άνθρωποι.

Τι προκαλεί την αύξηση του πληθυσμού;

Ο πληθυσμός αυξάνει όταν γεννιούνται περισσότεροι άνθρωποι απ‘ ότι πεθαίνουν. Ο σημερινός ρυθμός αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού είναι 1,7 % ανά έτος.2 Με άλλα λόγια, για κάθε 100 εκατομμύρια ανθρώπους, 1,7 εκατομμύρια προστίθενται κάθε χρόνο (γεννήσεις μείον θάνατοι).

Πολλοί υποθέτουν ότι η σύγχρονη ιατρική είναι που προκαλεί την παγκόσμια αύξηση του πληθυσμού. Ωστόσο οι χώρες του ‘τρίτου κόσμου‘ είναι αυτές που συμβάλλουν περισσότερο στην αύξηση του πληθυσμού, δείχνοντας ότι η σύγχρονη ιατρική δεν είναι τόσο σημαντική όσο πολλοί πιστεύουν.

Η αύξηση του πληθυσμού σε ένα πλήθος νοτιοαμερικανικών και αφρικάνικων κρατών ξεπερνάει το 3% ανά έτος. Σε πολλές βιομηχανικές χώρες, με σύγχρονες ιατρικές εγκαταστάσεις, η αύξηση του πληθυσμού είναι λιγότερο από 0,5%. Κάποια σχετικά πλούσια κράτη έχουν στην πραγματικότητα μείωση του πληθυσμού.

Η μετάβαση από τη γεωργία στις κατασκευές/τεχνολογία ήταν ένας μεγάλος παράγοντας στην επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού στις βιομηχανικές χώρες. Οι αγρότες χρειάζονταν να έχουν γιους για να τους βοηθούν με τις αγροτικές δουλειές. Αυτό ήταν ιδιαίτερα απαραίτητο πριν τη βιομηχανοποίηση. Αρχεία της δικής μου οικογένειας δείχνουν ότι αρχές με μέσα του 1800 στην Αυστραλία, τα ζευγάρια είχαν συνήθως 8–10 επιζώντα παιδιά. Ένα ζευγάρι είχε 16! Και αυτό ήταν πριν την ανακάλυψη της μικροβιακής βάσης των ασθενειών,3 της ασηπτικής χειρουργικής,4 του εμβολίου3 και των αντιβιοτικών. Η ευκαιρία για εξάπλωση, σε συνδυασμό με τη βιολογία, έφερε μια αύξηση του πληθυσμού 4% ή και περισσότερο , συν αυξήσεις εξαιτίας της μετανάστευσης. Μεγάλοι ρυθμοί πληθυσμιακής αύξησης υπήρχαν επίσης στο Κεμπέκ του Καναδά, από το 1760 έως το 1790, ακολουθώντας και την βρετανική κατάκτηση του Καναδά το 1759,5 πολύ πριν την επίδραση της σύγχρονης ιατρικής γνώσης.

Στις βιομηχανικές χώρες, η έλευση των προγραμμάτων κοινωνικής ασφάλισης και συνταξιοδότησης ήταν πιθανόν ένας άλλος σημαντικός παράγοντας για την επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού. Τα προγράμματα αυτά σημαίνουν ότι οι άνθρωποι δεν βλέπουν την ανάγκη να έχουν παιδιά για ασφάλεια στα γηρατειά. Επιπλέον οι άνθρωποι τώρα μπορούν εύκολα να επιλέξουν πόσα παιδιά θα έχουν, λόγω των σύγχρονων μεθόδων ελέγχου των γεννήσεων, όπως το αντισυλληπτικό χάπι.

Τι ρυθμός αύξησης χρειάζεται για να υπάρξουν έξι δισεκατομμύρια άνθρωποι από την εποχή του Κατακλυσμού;

Είναι σχετικά εύκολο να υπολογίσει κανείς το ρυθμό αύξησης που χρειάζεται για να έχουμε το σημερινό πληθυσμό από τους τρεις γιους του Νώε και τις συζύγους τους, μετά τον Κατακλυσμό. Με τον Κατακλυσμό να έχει γίνει περίπου 4500 χρόνια πριν, χρειάζεται λιγότερο από 0,5% αύξηση ανά έτος.6 Αυτό δεν είναι και πάρα πολύ.

Φυσικά, η αύξηση του πληθυσμού δεν ήταν σταθερή. Υπάρχουν αρκετά καλές ενδείξεις ότι η αύξηση ήταν αργή ανά καιρούς—όπως ήταν στην Ευρώπη το Μεσαίωνα. Ωστόσο, στοιχεία από τη Βίβλο (Γένεση 10,11) δείχνουν ότι ο πληθυσμός αυξήθηκε αρκετά γρήγορα τα πρώτα χρόνια μετά τον Κατακλυσμό. Ο Σημ είχε πέντε γιους, ο Χαμ είχε τέσσερις, και ο Ιάφεθ είχε εφτά. Αν υποθέσουμε ότι είχαν και τον ίδιο αριθμό από κόρες, τότε είχαν μέσο όρο 10,7 παιδιά ανά ζευγάρι. Στην επόμενη γενιά, ο Σημ είχε 14 εγγονούς, ο Χαμ 28 και ο Ιάφεθ 23, ή 130 παιδιά στο σύνολο.

Αυτό είναι ένας μέσος όρος 8.1 παιδιά ανά ζευγάρι. Αυτά τα νούμερα, είναι σύμφωνα με την εντολή του Θεού : ‘Αυξάνεστε και πληθύνεστε, και γεμίστε τη γη’ (Γένεση 9:1).

Ας πάρουμε το μέσο όρο όλων των γεννήσεων στις δύο πρώτες γενιές μετά τον Κατακλυσμό σαν 8,53 παιδιά ανά ζευγάρι. Η μέση ηλικία στη οποία γεννιόταν ο πρώτος γιος στις εφτά μετά-Κατακλυσμιαίες γενιές στους απογόνους του Σημ, κυμαινόταν από 35 μέχρι 29 χρόνια (Γένεση 11:10–24), μ‘ ένα μέσο όρο τα 31 χρόνια,7 έτσι τα 40 χρόνια είναι μια λογική διάρκεια μιας γενιάς. Άρα, μόλις τέσσερις γενιές μετά τον Κατακλυσμό θα είχαμε ένα συνολικό πληθυσμό πάνω από 3000 ανθρώπους (αν θυμηθούμε ότι η μακροβιότητα των ανθρώπων σημαίνει ότι ο Νώε, ο Σημ, ο Χαμ , ο Ιάφεθ κτλ., ήταν ακόμη ζωντανοί εκείνη την εποχή).8 Αυτό αντιπροσωπεύει ένα ρυθμό αύξησης πληθυσμού 3,7 % ανά έτος, ή ένα χρόνο διπλασιασμού περίπου 19 χρόνια.9

Αν υπήρχαν 300 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο την εποχή της Ανάστασης του Χριστού,2 αυτό απαιτεί ένα ρυθμό αύξησης του πληθυσμού μόλις 0,75% από τον Κατακλυσμό ή ένα χρόνο διπλασιασμού 92 χρόνια—πολύ λιγότερο απ‘ ότι ο υπολογιζόμενος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού στα χρόνια που ακολούθησαν τον Κατακλυσμό.

Μια αξιοσημείωτη σύμπτωση;

Αυστραλοί Αβορίγινες— πολιτισμικές παραδόσεις συνδέονται με το Νώε

Εκτός από τα νούμερα του πληθυσμού, υπάρχουν πολλά ακόμη στοιχεία που αντικρούουν τις υποτιθέμενες αρχαίες εποχές της εγκατάστασης των Αβοριγίνων στην Αυστραλία—η παρατηρούμενη ταχεία αλλοίωση των υποτιθέμενων αρχαίων ζωγραφιών για παράδειγμα.15

Επιπλέον, πολλές φυλές των Αβοριγίνων έχουν ιστορίες, πολύ πριν έρθουν σε επαφή με Χριστιανικές ιεραποστολές, για έναν παγκόσμιο Κατακλυσμό, μερικές φορές με εκπληκτικές ομοιότητες με τις καταγραφές της Βίβλου, αλλά και με αρκετές διαφορές, για να δείξουν ότι δεν είχαν ενσωματωθεί πρόσφατα στις παραδόσεις τους, μετά την επαφή με τις ιεραποστολές.15 Θέλει μεγάλη ευπιστία για να πιστέψουμε ότι αυτές οι ιστορίες έχουν διατηρηθεί από στόμα σε στόμα για 40 με 60 χιλιάδες χρόνια, ή ότι τις εφηύρανε και έχουν κατά τύχη αυτές τις απίστευτες ομοιότητες με τη Βιβλική καταγραφή.

Ο πληθυσμός των Αβοριγίνων και οι ιστορίες τους συμβαδίζουν πολύ περισσότερο με το ότι ήτανε ένας νομαδικός / ‘τσιγγάνικος‘ λαός, που βρέθηκε στην Αυστραλία σχετικά πρόσφατα—σίγουρα μετά το Βιβλικό Κατακλυσμό.

Οι Εβραίοι είναι απόγονοι του Ιακώβ (που ονομάζεται επίσης και Ισραήλ). Ο αριθμός των Εβραίων σε όλο τον κόσμο το 1930, πριν το ολοκαύτωμα των Ναζί, υπολογίζονταν σε 18 εκατομμύρια. Αυτό αντιπροσωπεύει ένα διπλασιασμό του πληθυσμού, κατά μέσο όρο, κάθε 156 χρόνια, ή 0,44% αύξηση ανά έτος από την εποχή του Ιακώβ. Από τον Κατακλυσμό, ο παγκόσμιος πληθυσμός διπλασιαζόταν κάθε 155 χρόνια, ή αλλιώς είχε αύξηση ένα μέσο όρο 0,45% ανά έτος. Υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ρυθμών αύξησης στων δύο πληθυσμών. Είναι απλώς μια τυχαία σύμπτωση;

Δύσκολο. Οι αριθμοί συμφωνούν επειδή η αληθινή ιστορία του κόσμου είναι καταγεγραμμένη στη Βίβλο.

Τι θα γινόταν αν οι άνθρωποι ήταν τριγύρω για ένα εκατομμύριο χρόνια;

Οι εξελικτικοί ισχυρίζονται ότι το ανθρώπινο είδος εξελίχθηκε από τους πιθήκους περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια πριν. Αν ο πληθυσμός μεγάλωνε μόλις 0,01% ανά έτος από τότε (διπλασιασμός κάθε 7000 χρόνια), θα υπήρχαν 1043 άνθρωποι σήμερα—ένας αριθμός με 43 μηδενικά. Αυτός ο αριθμός είναι τόσο μεγάλος, που ούτε οι Τεξανοί δεν έχουν λέξη να τον περιγράψουν! Για να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε αυτό το νούμερο, ας πούμε ότι σε κάθε άτομο δίνεται ένα τετραγωνικό μέτρο για να σταθεί. Ωστόσο η επιφάνεια έκτασης ολόκληρης της γης είναι μόνο 1.5 x 1014 τετραγωνικά μέτρα. Αν καθένα απ‘ αυτά τα τετραγωνικά ήτανε ένας κόσμος σαν κι αυτόν, και βάζαμε όλους αυτούς τους κόσμους μαζί, θα έπιαναν ‘’μόνο‘’ μια έκταση ικανή να χωρέσει 1028 ανθρώπους μ΄ αυτό τον τρόπο. Αυτό είναι μόνο ένα μικροσκοπικό ποσοστό του 1043 (το 1029 είναι δέκα φορές μεγαλύτερο του 1028 , το 1030 100 φορές, και ούτω καθεξής). Αυτοί που προσκολλούνται στην ιστορία της εξέλιξης, υποστηρίζουν ότι η αρρώστια, η πείνα κι ο πόλεμος, κράτησαν αυτά τα νούμερα σχεδόν σταθερά για τη μεγαλύτερη περίοδο, που σημαίνει ότι το ανθρώπινο είδος ήταν στο χείλος της εξαφάνισης στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της υποτιθέμενης ιστορίας.10 Αυτό τεντώνει την ευπιστία στα όρια.

Που είναι όλα τα σώματα;

Οι εξελικτικοί επίσης ισχυρίζονται ότι υπήρξε μια λίθινη εποχή περίπου 100,000 χρόνων,11 όπου ένα έως 10 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν στη γη. Τα απολιθωμένα στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι έθαβαν τους νεκρούς τους, συχνά μαζί με αντικείμενα (η αποτέφρωση άρχισε να γίνεται σχετικά πρόσφατα, σύμφωνα με τους εξελικτικούς). Αν υπήρχαν έστω και ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζωντανοί σ΄ αυτή την περίοδο, με το μέσο όρο κάθε γενιάς να είναι 25 χρόνια, έπρεπε να είχαν θάψει 4 δισεκατομμύρια σώματα, και πολλά αντικείμενα. Αν υπήρχαν 10 εκατομμύρια άνθρωποι, αυτό θα σήμαινε 40 δισεκατομμύρια σώματα θαμμένα στη γη. Αν το εξελικτικό χρονοδιάγραμμα ήταν σωστό, τότε θα έπρεπε να περιμένουμε οι σκελετοί των σωμάτων σε μεγάλο βαθμό να εξακολουθούν να υπάρχουν και μετά από 100.000 χρόνια, επειδή έχουν ανακαλυφθεί πολλά κόκαλα που υποτίθεται πως είναι ακόμη πιο παλιά.12 Ωστόσο, ακόμα κι αν τα σώματα είχαν αποσυντεθεί, θα έπρεπε να έχουν βρεθεί πολλά αντικείμενα.

Αλλά ο αριθμός των ανθρώπινων απολιθωμάτων που έχουν βρεθεί δε μοιάζει σε τίποτα με αυτό που θα περίμενε κάποιος αν αυτό το σενάριο της ‘Λίθινης Εποχής‘ ήταν σωστό. Τα νούμερα είναι περισσότερο σύμφωνα με μια ‘Λίθινη Εποχή‘ μερικών εκατοντάδων ετών, η οποία θα μπορούσε να έχει συμβεί μετά τη Βαβέλ.13 Πολλές ανθρώπινες ομάδες θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιήσει πέτρινα εργαλεία καθώς απομακρύνθηκαν απ‘ τη Βαβέλ (Γένεση 11), έχοντας χάσει την τεχνολογία του λιωσίματος των μετάλλων (Γένεση 4:22) εξαιτίας του Κατακλυσμού και της σύγχυσης των γλωσσών στη Βαβέλ.

Οι μετανάστες λαοί, όταν εγκαταστάθηκαν σε μια καινούρια περιοχή, θα μπορούσαν να είχαν μια αρχική φάση όπου θα είχαν καταφύγια σε σπηλιές, ή να είχαν υποτυπώδεις κατοικίες. Θα μπορούσαν να έκαναν χρήση πέτρινων εργαλείων, για παράδειγμα, ενώ ανέπτυσσαν γεωργικές μεθόδους ανάλογα με το τοπικό έδαφος και κλίμα, να βρήκαν πηγές μεταλλευμάτων και να εφηύρανε ξανά την κατασκευή εργαλείων, κτλ.

Ομάδες οι οποίες ξέπεσαν στον ανιμισμό, μπορεί ποτέ να μη βγήκαν από αυτή τη ‘λίθινη εποχή‘ της ανάπτυξής τους, λόγω των ασφυκτικών συνεπειών από πράγματα όπως τα ταμπού, και ο φόβος των κακών πνευμάτων. Μια φυλετική ομάδα στις Φιλιππίνες, για παράδειγμα, είχε ένα ταμπού με το νερό, το οποίο τους προκάλεσε ανεξέλεγκτη ασθένεια λόγω της έλλειψης υγιεινής. Αργότερα το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού τους έσωσε από τη δεισιδαιμονία.

Australian Aborigines

Αυστραλοί Αβορίγινες—Πόσο καιρό υπάρχουν στην Αυστραλία;

Όταν οι Ευρωπαίοι ήρθαν να εγκατασταθούν στην Αυστραλία το 1788, εκτιμάται ότι υπήρχαν πιθανόν μόνο 300,000 Αβορίγινες.14 Και όμως σήμερα μας λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι εκεί για 60,000 χρόνια ή και περισσότερο. Αποκλείεται μόλις 300,000 άνθρωποι να εξάντλησαν την αφθονία αυτής της μεγάλης χώρας έτσι ώστε να είχαν για μια μεγάλη περίοδο μια πολύ μικρή πληθυσμιακή αύξηση. Αν πούμε πως το ένα τρίτο της περιοχής είναι έρημος, σημαίνει ότι αντιπροσώπευε έναν άνθρωπο για κάθε 18 τετραγωνικά χιλιόμετρα κατοικήσιμης περιοχής (μετά βίας υπερκατοικημένη, ακόμα και για απλή επιβίωση).

Αν 20 άνθρωποι είχαν έρθει να εγκατασταθούν κάποια στιγμή μετά τον Κατακλυσμό, ας πούμε πριν 3,500 χρόνια, θα χρειαζόταν μια αύξηση πληθυσμού μόλις 0,28% ανά έτος για να παράγει 300,000 ανθρώπους. Αν ένας τέτοιος μικρός ρυθμός συνεχίζονταν για 60,000 χρόνια, θα μπορούσε να παράγει περισσότερους ανθρώπους απ‘ όσα άτομα υπάρχουν στο γαλαξία!

Η αληθινή ιστορία του κόσμου είναι καταγεγραμμένη στη Βίβλο, το Λόγο του Δημιουργού Θεού, ο οποίος ήταν εκεί απ΄ την αρχή. Αυτή η καταγραφή δείχνει ότι ο κόσμος κατακλύστηκε και καταστράφηκε (Γένεση 6–9, Β‘ Πέτρου 3) έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι που ζούνε σήμερα, κατάγονται απ‘ αυτούς που επιβίωσαν επάνω στην κιβωτό του Νώε. Μια μελέτη της πληθυσμιακής αύξησης υποστηρίζει καθαρά τη Βιβλική καταγραφή.

Σχετικά Άρθρα

Πρόσθετη Μελέτη

Παραπομπές και σημειώσεις

  1. For the nth square, the number of rice grains = 2n –1 = 263 for the last square, or about 1019 grains! Επιστροφή στο κείμενο
  2. Encyclopædia Britannica CD 2000, Trends in world population. Επιστροφή στο κείμενο
  3. Proven/developed by the creationist scientist Louis Pasteur (see Louis Pasteur (1822–1895), Creation 14(1):16–19). Επιστροφή στο κείμενο
  4. Pioneered by another great creationist scientist, Joseph Lister (see Joseph Lister: father of modern surgery, Creation 14(2):48–51). Επιστροφή στο κείμενο
  5. Armstrong, H.L., More on growth of a population, Creation Research Society Quarterly 22(1):47,1985, citing Lower, A.R.M., Canadians in the Making, Longmans, Green and Co., Toronto, p. 113, 1958. There was little immigration in this period. Επιστροφή στο κείμενο
  6. If r = % rate of growth per year, and the number of years of growth = n, then after n years, the population produced by the eight survivors of the Flood = 8(1+r/100)n . For a more comprehensive formula that takes into account longevity, number of children born and generation time, see Morris, H.M., World population and Bible chronology, Creation Research Society Quarterly 3(3):7–10, 1966. Επιστροφή στο κείμενο
  7. It is possible that the births mentioned are not the firstborn; they could just be the sons leading to Abraham. This would shorten the generation times and make the population growth even greater. Επιστροφή στο κείμενο
  8. This answers a common sceptical objection regarding the population at the time of Babel about 100 years after the Flood. This dating assumes that Peleg was named because of this event (Genesis 10:25)—see In the Days of Peleg. However, his naming could have been prophetic, like Methuselah, who died in the year of the Flood and whose name means ‘When he dies, it shall be sent’. If this is true, then Babel could have been some time after Peleg’s birth, but during his lifetime. Επιστροφή στο κείμενο
  9. The ‘rule of 72’ states that dividing 72 by the annual growth (in %) gives the years to double the population. This is an approximation that makes the calculations easy. A figure of 69.3 is more accurate (100 x ln2 = 69.3). Επιστροφή στο κείμενο
  10. Even if the population were a million, the low reproductive rate would not be sufficient to eliminate harmful mutations. The mutational load alone would have ensured extinction. For details, see ReMine, W., The Biotic Message, St Paul Science, St Paul, Minnesota, 1993 (see my review). Επιστροφή στο κείμενο
  11. Some extend the ‘Stone Age’ to a million years or more. Επιστροφή στο κείμενο
  12. Such as dinosaur bones in Montana, claimed to be over 65 million years old, but so ‘fresh’ that blood cells and hemoglobin are still present. See Sensational dinosaur blood report! Creation 19(4):42–3, 1997. Επιστροφή στο κείμενο
  13. Osgood, A.J.M., A better model of the Stone Age, Journal of Creation 2(1):88–102, 1986 and Part 2, Journal of Creation 3(1):73–95, 1988. Επιστροφή στο κείμενο
  14. The Australian Encyclopædia, 5th Edition, 1988, The Australian Geographic Society, Sydney, 1:230, 1988. There has been a tendency to revise this estimate upwards, possibly driven by the obvious inconsistency of the 300,000 figure with the belief in the antiquity of the Aboriginal population. Επιστροφή στο κείμενο
  15. How long have Aborigines been in Australia? Creation 15(3):48–50, 1993. Επιστροφή στο κείμενο