Explore
Also Available in:

Ernest Haeckel

Ewangelista ewolucji i apostoł oszustw

by
tłumacz Andrew Ostapowicz

Znany jako ‘Buldog Darwina na Kontynencie’ i ‘Niemiecki Huxley’ Ernst Heinrich Philipp August Haeckel znany jest notorycznie jako naukowiec, który dopuścił się oszustw dla poparcia ewolucji.

Urodził się w Poczdamie, na Prusach, (obecnie Niemcy) 16 lutego 1834 r. Studiował medycynę i nauki przyrodnicze, najpierw w Wurzburgu, a potem w Berlinie. Był profesorem zoologii w Jenie od r.1865 aż do emerytury w r. 1909. Punkt zwrotny w jego myśleniu nastąpił po przeczytaniu dzieła Darwina O pochodzeniu gatunków, które zostało przetłumaczone na język niemiecki w r. 1860.

W liście do swej kochanki, napisanym gdy miał 64 lata, kiedy już był znany jako ‘Der Ketzer von Jena’ (Giez z Jeny),1 opisywał jak to rozpoczynał jako chrześcijanin, ale po studiowaniu ewolucji stał się ‘wolno-myślicielem i panteistą’.2

Darwin był przekonany, że to entuzjastyczne propagowanie doktryny ewolucji organicznej przez Haeckela’ było głównym czynnikiem sukcesu tej doktryny w Niemczech.3 Ian Taylor pisze tak:

Stał się on głównym europejskim apostołem Darwina, głoszącym ewangelię ewolucji z ferworem misjonarza, nie tylko wśród inteligencji uniwersyteckiej, ale także zwykłym ludziom za pomocą popularnych książek i wykładów w wynajętych salach.4

W swych wykładach używał ogromnych plansz pokazujących embriony, szkielety itd., co doprowadziło do określania jego wystąpień jako ‘darwinowska sztuka pasyjna’!

Zmyślone Monera

Rysunki Haeckela, przedstawiające zwyczaje żywieniowe i cykl reprodukcyjny rzekomego Moneronu, któremu nadał naukową nazwę Protomyxa Aurantiaca, jak zostały opublikowane w jego książce Historia stworzenia. Detaliczność rysunków wskazuje na to jak dalece posunął się w swych fałszerstwach, gdyż owe Monera nie istniały ani wtedy, ani nie istnieją dziś!

Entuzjazm Haeckela dla ewolucji doprowadził go do zmyślania ‘dowodów’ na poparcie swych poglądów. Był on pierwszym, który wyrysował ewolucyjne ‘drzewo genealogiczne’ człowieka. Aby zapełnić lukę między materią martwą a okazującą pierwsze znaki życia, wymyślił całą serię maleńkich organizmów protoplazmowych, które nazwał ([po łacinie] Monera -w liczbie mnogiej, liczba pojedyńcza–Moneron.) Miały one być, jak twierdził,

‘pozbawione wszelkich organów, składające się jedynie z bezkształtnej, jednolitej materii… nic więcej niż tylko bezkształtna, mała ruchoma grudka śluzu lub szlamu, składająca się z białkowych kombinacji węgla.’5,6

W r.1868, szanowane niemieckie pismo naukowe opublikowało ponad 70 stron jego spekulacji, zawierających ponad 30 rysunków pokazujących owe wyimaginowane Monera z naukowymi nazwami jak Protamoeba primitivia, i proces podziału, przez który miały się rozmnażać,7 choć jego szczegółowe opisy i skomplikowane rysunki były całkowicie fikcyjne, gdyż owe „cząsteczki życia” w ogóle nie istniały.

Później tego samego roku Thomas Huxley, poplecznik Darwina w Anglii, doniósł odkrycie, że cząsteczki, które pasowały do opisu Haeckela, zostały znalezione w próbkach błota pobranych z dna Atlantyku i zakonserwowane w alkoholu. Huxley nazwał je Bathybius haeckelii.8

Na nieszczęście dla Huxleya, Haeckela i teorii ewolucji, w r. 1875 chemik na pokładzie statku ekspedycyjnego odkrył, iż owe okazy protoplazmy były niczym więcej niż amorficznym gipsem wytrąconym z wody morskiej przez alkohol!9 Haeckel jednak nie dał się poruszyć tym przeciwnym dowodom i przez 50 lat nabierano publiczność przez ponawianie nie skorygowanych przedruków jego popularnej Historii Stworzenia (1876), z rysunkami Monera, aż do ostatniego wydania w r. 1926.10,11

Nie-istniejący nie-mówiący małpolud

Wszystkie szczegóły jakimi został obdarzony pithecanthropus alalus to produkt wyobraźni Haeckela.

Dla Haeckela ludzki rozum był o wiele ważniejszy niż fakty i dowody. Był przekonany, że jedyną większą różnicą między człowiekiem i małpą była zdolność mówienia człowieka i jej brak u małp. Dlatego postulował istnienie brakującego ogniwa któremu nadał nazwę pithecanthropus alalus (nie-mówiący małpolud) i nawet zamówił u artysty, Gabriela Maxa, rysunki owego wyimaginowanego stworzenia, choć nie miał nawet skrawka dowodu na jakikolwiek szczegół.

Współczesny Haeckelowi profesor Rudolf Virchow (sławny założyciel patologii komórkowej i przez wiele lat głowa Berlińskiego Towarzystwa Antropologicznego) nie szczędził krytyki — żeby Haeckel śmiał nadać zoologiczną nazwę nie istniejącemu stworzeniu było według niego wielkim pośmiewiskiem dla nauki.

W XX stuleciu holenderski naukowiec, profesor G.H.R. von Koenigswald, opisał ów rysunek jak następuje:

„Pod drzewem siedzi ze skrzyżowanymi nogami kobieta z długim prostym włosem, karmiąca dziecko piersią. Jej nos jest płaski, wargi’są grube, stopy wielkie z dużym palcem znacznie niższym niż reszta. Obok stoi jej mąż, brzuchaty, z niskim czołem i plecami grubo pokrytymi włosami. Spogląda na widza dobrodusznie i bez inteligencji, z wyrazem twarzy podejrzliwie podobnym do pijaczyny. Musiało to być szczęśliwe małżeństwo; żona nie mogła mu się sprzeciwić, gdyż żadne z nich nie umiało mówić.”12

Niesławne ‘Stadium Rybne’ w rozwoju płodu ludzkiego

Podrasowane rysunki Haeckela pokazujące płody psie i ludzkie, jak zostały pokazane w jego książce Historia Stworzenia.25
Oryginalne rysunki Ecker’a płodów psa (4-ty tydzień) i człowieka (4-ty tydzień).26 Do jakiego stopnia zostały oszukańczo pozmieniane staje się jasne przez porównanie z podanymi powyżej.

Z wszystkich wątpliwej wartości poczynań Haeckela najbardziej’sławnym, lub raczej niesławnym, uczyniło go szerzenie absolutnie błędnej teorii, według której ludzki płód miał przechodzić przez stadia początkowo identyczne z innymi ssakami, później przez serię stadiów w których posiada skrzela jak ryba,13 ogon jak małpa itd. Czasami nazywane to było ‘prawem rekapitulacji’ a idea ta była zsumowana stwierdzeniem ‘ontogenia rekapituluje filogenię’, co oznacza, iż rozwój indywidualnego płodu powtarza jego rzekomą historię ewolucyjną.

Po pierwsze owa wypowiedź nie jest żadnym ‘prawem’! Obecnie wiemy, iż ta idea jest całkowicie fałszywa. Nie jest więc dziwnym, że Haeckel nie mógł znaleźć dostatecznych dowodów anatomicznych, aby skutecznie poprzeć swą teorię. Nigdy jednak nie wahał się, aby uznać brak dowodów za przeszkodę, ‘zorganizował’ więc ‘dowody’ przez sfałszowanie rysunków płodów zrobionych przez dwóch innych naukowców.

W swej książce Naturliche Schopfungs-geschichte (Historia naturalnego stworzenia), opublikowanej w języku niemieckim w r.1868 (a po angielsku pod tytułem The History of Creation w r.1876), Haeckel użył rysunku 25-cio dniowego płodu psiego opublikowanego przez T.L.W.Bischoff’a w r. 1845, oraz płodu ludzkiego w 4-tym tygodniu, opublikowanego przez A. Ecker’a w latach 1851-1859.14 Wilhelm His Sr, (1831-1904), sławny naukowiec w dziedzinie embriologii porównawczej i profesor anatomii na uniwersytecie w Lipsku, odkrył to oszustwo.

Prof. His pokazał w r. 1874, że Haeckel dodał 3.5 mm do głowy płodu psa Bischoff’a, ujął 2 mm od głowy płodu ludzkiego Ecker’a, podwoił długość jego tylnej części i znacznie zmienił detale jego oka. His sarkastycznie dodał, że skoro Haeckel wykładał w Jenie, gdzie wówczas produkowano najlepsze szkła optyczne, nie miał więc powodu dla niedokładności.

Stwierdził na zakończenie, że ktokolwiek dopuszcza się tak rażącego oszustwa traci wszelki szacunek i wyklucza siebie z grona naukowych badaczy na jakimkolwiek poziomie.15,16

Wyznanie oszustwa przez Haeckela

W niemieckich kręgach naukowców podniosła się tak wielka wrzawa, że Haeckel nie mógł dłużej pozostawać w milczeniu. W liście do Muenchener Allgemeine Zeitung, (był to międzynarodowy tygodnik nauki, sztuki i technologii), opublikowanym 9 stycznia 1909 r. Haeckel pisał (w tłumaczeniu):

‘…mała część moich rysunków płodów (być 6 lub 8 ze stu) jest rzeczywiście (używając określenia wedługpithecanthropussłów doktora Bass’a [jednego z jego krytyków]) „sfałszowana”–wszystkie te, w których przypadku materiał dostępny do wglądu był tak niekompletny, że trzeba było w odtworzeniu całkowitej połączonej serii zapełnić luki przez hipotezy i zrekonstruować brakujące ogniwa przez syntezę porównawczą. Jakich trudności nastręcza to zadanie, i jak łatwo kreślarz może się omylić, może ocenić tylko embriolog.’17

Wnikliwi czytelnicy, porównując ‘podrasowane’ przez Haeckela płody psa i człowieka z oryginałami (zob. zdjęcia), łatwo dojrzą, że jego ‘wyznanie’ było w istocie celowym zniekształceniem faktów, a w zasadzie — próbą usprawiedliwienia i dalszego propagowania jego bezwstydnych fałszerstw.

Pomimo tej całkowicie nieuczciwej i horrendalnie przestępczej podstawy dla teorii embrionalnej rekapitulacji, jak też faktu, że została dawno temu naukowo zdyskredytowana, ta całkowicie fałszywa idea, że istoty ludzkie mogą odszukać swą ewolucyjną przeszłość w macicy, była nauczana jako dowód ewolucji w szkołach i na uniwersytetach do niedawna i nadal jest zamieszczana w wielu książkach popularno-naukowych. 18,19

Co gorsza, argument, że ‘płód jest tylko w stadium ryby, więc tniesz tylko rybę’ jest do dziś używany przez niektóre osoby dokonujące aborcji, by przekonać młode dziewczęta i kobiety, że zabijanie ich potomstwa jest w porządku.

Dr. Henry Morris pisze o tym tak:

‘Możemypithecanthropussłusznie obarczyć ten ewolucyjny nonsens o rekapitulacji winą za rzeź milionów bezbronnych, nie-narodzonych dzieci — a przynajmniej za nadanie jej pseudo-naukowego uzasadnienia.’20

Haeckel i powstanie Nazizmu

Niestety, pomimo wszystkich jego niesmacznych poczynań, Haeckel odniósł ogromny sukces w Niemczech, nie tylko w tym, że ewolucja była powszechnie nauczana w szkołach, ale także w narzuceniu szczególnej formy darwinizmu społecznego, jak i rasizmu narodowemu etosowi społecznemu. ‘Stał się jednym z głównych ideologów niemieckiego rasizmu, nacjonalizmu i imperializmu.’ 21,22

Włączało to koncept wyższości Niemców jako należących do biologicznie wyższej społeczności, (coś jak nad-człowiek Nietzsche’go).

Na nieszczęście dla ludzkości, ewolucjonizm Haeckela założył podwaliny dla nasilenia militaryzmu niemieckiego, który ostatecznie doprowadził do wybuchu I Wojny Światowej. A później:

‘Darwinizm socjalny, rasizm, militaryzm i imperializm osiągnęły swój zenit w nazistowskich Niemczech pod przywództwem Hitlera… Sam zaś Hitler stał się ewolucjonistą najwyższego rzędu, a nazizm ostatecznym owocem ewolucyjnego drzewa.’23

W ten sposób przez swą obsesję nie-uznającymi Boga ideami ewolucji i swe bezwstydne fałszerstwa, Haeckel wywarł zgubny wpływ, który pośrednio był przyczyną dwóch wojen światowych i okrucieństw Holocaustu.24

Przypisy

  1. Ian Taylor, In the Minds of Men, (W umysłach ludzkich) TFE Publishing, Toronto, 1984, str. 184, cyt. z Peter’a Klemm’a, Der Ketzer von Jena, (Giez z Jeny) Urania Press, Leipzig, 1968. Wróć do tekstu
  2. List datowany 22 lutego 1898, od Haeckela do Franciszki von Altenhausen (pseudonim utajniający tożsamość Fridy von Uslar-Gleichen). Źródło: Ian Taylor, Ref. 1, str. 186 i 452 notatki 8 i 10, cytat z Johannes Werner, The love letters of Ernst Haeckel written between 1898 and 1903, Harper and Brothers, New York, ed. 1930, str. 28. Wróć do tekstu
  3. Encyclopædia Britannica 11:69, 1962. Wróć do tekstu
  4. Ref. 1, str. 185. Wróć do tekstu
  5. Ernst Haeckel, Historia Stworzenia, tł. E. Ray Lankester, Kegan Paul, Trench & Co., London, 1883, 3rd ed., Vol.1, str. 184. Wróć do tekstu
  6. Rysunki Haeckel’a cyklu życiowego jego rzekomych Protomyxa aurantiaca reprodukcja z Ref. 5, Vol.1, plate I, naprzeciw str. 184. Haeckel opisał ową nie-istniejącą substancję w ten sposób: ‘Protomyxa aurantiaca odróżnia się od innych gatunków Monera pięknym jasno pomarańczowo-czerwonym kolorem swej perfekcyjnie prostej budowy, składającej się po prostu z pierwotnego szlamu, albo protoplazmy.’ Ref. 5, Vol.2, str. 380. Wróć do tekstu
  7. Ref. 1, pp. 187, 452 notatka 11, cyt. Ernst Haeckel, ‘Monographie der Moneren’, Jenaische Zeitschrift für Medizin und Naturwissenschaft, Leipzig 4:64, 1868. Wróć do tekstu
  8. Ref. 1, pp. 187, 452 notatka 12, cyt. Thomas Huxley, ‘On some organisms living at great depths in the North Atlantic Ocean’, Quarterly Journal of Microscopical Science, London 8:204, 210, 1868. Wróć do tekstu
  9. Ref. 1, str. 188, 452 notatki 14 and 15, cyt. John Murray, ‘Preliminary report on the scientific results of the voyage of HMS Challenger’, Proceedings of the Royal Society of London, 1875–76, 24:471; and J.Y. Buchanan, ibid.4:593. Wróć do tekstu
  10. Ref. 1, str. 189–90, 452 notatka 18. Wróć do tekstu
  11. O tytule tej książki Haeckel pisał na str. 7 of Vol.1, ‘Być może nic nie uczyni pełnego znaczenia teorii pochodzenia jaśniejszym niż nazwanie jej “nie-cudowną historią stworzenia”? Dlatego obrałem taki tytuł dla mojego dzieła.’ Ten zamiar jest bardziej oczywisty w niemieckim tytule, Natürliche Schöpfungsgeschichte, co znaczy Naturalna Historia Stworzenia. Wróć do tekstu
  12. Cyt. w Herbert Wendt, From Ape to Adam, Thames and Hudson Ltd, London, 1971, p. 82. Wróć do tekstu
  13. W rzeczy samej fałdy płodu ludzkiego, które Haeckel opisał jako ‘szpary skrzelowe’ nie mają żadnego połączenia z oddychaniem, ale raczej rozwijają się w uszy i szczękę. Wróć do tekstu
  14. Ref. 1, str. 276, 469, 472, odnoszące się do T.L.W. Bischoff, Entwicklungsgeschichte des Hunde Eies, F. Vieweg, Braunschweig, Germany, 1845; i A. Ecker, Icones Physiologicæ, L. Voss, Leipzig, 1851–59. Wróć do tekstu
  15. Wzięte z ref. 1, str. 276, 475, odnoszące się do Wilhelm His, Unsere Körperform, C.W. Voegel, Leipzig, 1874. Wróć do tekstu
  16. Warto zauważyć, że ostatnie (15-te) wydanie Encyclopædia Britannica, choć całkowicie popiera ewolucję, nie wspomina żadnych z wielu wymysłów Haeckela. Wydanie z r. 1992 wspomina tylko, że ‘Haeckel miał skłonności do spekulowania’, ‘jego pojęcia o rekapitulacji były błędne’ i ‘był często uwikłany w spory’, Encyclopædia Britannica, 5:610, 1992. Wróć do tekstu
  17. Cyt. w ‘The Truth about Haeckel’s Confession’, The Bible Investigator and Inquirer, M.L. Hutchinson, Melbourne, Marzec 11, 1911,str. 22–24. Wróć do tekstu
  18. Np. trójwymiarowa książka Raymonda Hawkey’a, Evolution, Michael Joseph Ltd, London, 1986, podająca na frontowej okładce, iż ‘została przygotowana we współpracy z British Museum (Natural History)’, a na tylnej okładce, ‘Podobnie jak wiele zwierząt, istoty ludzkie powtarzają w macicy wiele ze swej przeszłości ewolucyjnej… około 28 dnia rozwoju [płód ludzki] przypomina naszego najwcześniejszego przodka kręgowca, czyli rybę. Jak ryba posiada… coś, co wygląda jak cztery szpary skrzelowe.’ Wróć do tekstu
  19. Profesor Stephen Jay Gould z Harvard University napisał, ‘Zarówno teoria [rekapitulacji], jak i “podejście stopniowe” do klasyfikacji, do której owa teoria prowadziła, dziś są, lub powinne być martwe.’ ‘Dr Down’s Syndrome’, Natural History 89:144, Kwiecień 1980; cyt. w Henry Morris, Ref. 20, str. 139. Wróć do tekstu
  20. Henry Morris, The Long War Against God (Długa wojna przeciw Bogu) , Baker Book House, Michigan, 1989, str. 139. Wróć do tekstu
  21. Daniel Gasman, The Scientific Origins of National Socialism: Social Darwinism in Ernst Haeckel and the German Monist League, American Elsevier, New York, 1971, str. xvi, xvii, cyt. w Henry Morris, op. cit., str. 73. Wróć do tekstu
  22. Zob także ‘Biological Sciences and the Roots of Nazism’, American Scientist 76:56, Styczeń-Lutry 1988; cyt. w Henry Morris, op. cit., str. 73. Wróć do tekstu
  23. Henry Morris, op. cit., str.75. Wróć do tekstu
  24. Należy zauważyć, że wiele organizacji kreacjonistycznych może poświadczyć, iż praktyka złośliwych fałszerstw nie zginęła z śmiercią Haeckela! Wróć do tekstu
  25. Rysunki wzięte z Ref. 5, Vol. 1, Plate III, naprzeciw p. 306. Wróć do tekstu
  26. Rysunki wzięte z Creation Research Society Annual 6(1):31, June 1969. Wróć do tekstu