Explore
Also Available in:

Πλανήτες γύρω από αστέρα

από τον Wayne Spencer
μεταφρασμένο από Vera Kavasilas

Debivort (wikipedia.org). Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported.a planet orbiting a star

Πολλοί εξελικτικοί επιστήμονες ήλπιζαν για πολύ καιρό να βρουν αποδείξεις ζωής στο σύμπαν. Υποστηρίζουν ότι εάν η ζωή εξελίχθηκε στη Γη, τότε θα μπορούσε να εξελιχθεί και κάπου αλλού.1

Εάν, όπως ισχυρίζονται, υπάρχουν αμέτρητοι πλανήτες σε όλο το σύμπαν τα οποία έχουν σχηματιστεί μέσω φυσικών διαδικασιών, πρέπει να υπάρχουν και άλλοι πλανήτες όπως και η Γη. Πολλοί πιστεύουν ότι το να βρεθεί ένας τέτοιος πλανήτης έξω από το ηλιακό μας σύστημα θα είναι σχεδόν σαν να βρίσκουμε απόδειξη ζωής στο σύμπαν.

Οι επιστήμονες έχουν ψάξει επί έτη για πλανήτες σε τροχιές γύρω από αστέρια. Αυτοί ονομάζονται εξωηλικαοί πλανήτες ή ‘εξωπλανήτες’. Οι αστρονόμοι έλαβαν για πρώτη φορά αποδείξεις που προτείνουν την ύπαρξη εξωηλικαών πλανητών το 1995, καθώς μελετούσαν το αστέρι 51-Pegasi που έχει το μέγεθος του ήλιου.2 Σήμερα υπάρχουν ερευνητικές ομάδες σε όλο τον κόσμο που ψάχνουν για εξωηλιακούς πλανήτες με πολύ εκλεπτυσμένες ερευνητικές τεχνικές. Υπάρχουν προς το παρόν περισσότερα από 450 αντικείμενα που έχουν ταξινομηθεί στις λίστες των εξωπλανητών.3,4

Βιβλική άποψη

Οι οπαδοί της Δημιουργίας (Δημιουργιστές) πρέπει να απαντήσουν δύο κύριες ερωτήσεις όσον αφορά τους εξωπλανήτες. 1) Υπάρχουν ; και 2) Πως δημιουργήθηκαν. Η πρώτη ερώτηση έχει να κάνει με πειραματικές αποδείξεις, αλλά η δεύτερη έχει να κάνει με την επιστήμη της προέλευσης. Οι Γραφές δεν μας λένε εάν άλλα αστέρια έχουν πλανήτες, οπότε πρέπει να θέσουμε σε εφαρμογή την καλύτερη επιστήμη της παρατήρησης που μπορούμε για να απαντήσουμε αυτή την ερώτηση.

Από τη άλλη πλευρά, οι Γραφές απαντούν ξεκάθαρα ότι ο Θεός με υπερφυσικό τρόπο δημιούργησε την Γη και το σύμπαν σε τέσσερις συνεχόμενες, εικοσιτετράωρες μέρες και ότι το σύμπαν είναι σχετικά νέο.5 Οπότε, εάν οι παρατηρητικές αποδείξεις για εξωπλανήτες είναι σωστές, που πιστεύω πως είναι (βλέπε κουτί), οι Δημιουργιστές θα έχουν διαφορετική άποψη από τους εξελικτικούς επιστήμονες για το πώς και πότε έχουν δημιουργηθεί και όχι για το αν υπάρχουν.

Η Προέλευση των Εξωπλανητών

Καθώς οι επιστήμονες συμπέραναν πως υπάρχουν οι εξωπλανήτες, αντιμετώπισαν προκλήσεις στην εξήγηση της προέλευσης τους. Από την πλευρά της Δημιουργίας, είναι πιο πιθανό να δημιουργήθηκαν οι εξωπλανήτες την τέταρτη ημέρα της Εβδομάδας της Δημιουργίας, μαζί με άλλα φωτεινά σώματα, και θα μπορούσε ο Θεός να τα δημιουργήσει με όποιο χαρακτηριστικό Εκείνος επιθυμούσε. Το δικό μας ηλιακό σύστημα είναι ιδιαίτερο εξαιτίας της Γης—το ηλιακό μας σύστημα και ο πλανήτης μας είναι σχεδιασμένα να είναι ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον για ζωή. Ο Ησαΐας στο με:18 το αναγνωρίζει αυτό,

Εξωπλανήτες: ο εχθρός της εξέλιξης

Υπάρχουν σημαντικά επιστημονικά προβλήματα στην προσπάθεια να εξηγηθεί ο σχηματισμός των άστρων και των πλανητών από νέφη αέριων και σκόνης.6,7 Ένα κύριο θέμα είναι ότι ο υποθετικός δίσκος αερίων και σκόνης έχει την τάση να διασκορπίζεται πολύ γρήγορα, ώστε να μπορέσουν να σχηματιστούν οι τόσο μεγάλοι πλανήτες που παρατηρούμε. Υπάρχουν και άλλα μεγαλύτερα προβλήματα:

Μετανάστευση πλανητών

Πολλοί εξωηλιακοί πλανήτες έχουν τροχιές πολύ κοντινές γύρω από τα αστέρια τους—κοντινότερες και από την τροχιά του Ερμή γύρω από τον ήλιο. Οπότε είναι πολύ καυτά για να μπορέσουν πολλά υλικά να συμπυκνωθούν και να ελκυθούν από την βαρύτητα. Μερικοί εξωπλανήτες ακόμα χάνουν ύλη από το αστέρι ή και από τα αέρια τα οποία “εξατμίζονται”.

Για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, οι εξελικτικοί αστρονόμοι πρότειναν ότι οι πλανήτες σχηματίστηκαν μακριά από τα αστέρια και μετά οι τροχιές τους μπορούσαν να κινηθούν προς τα μέσα. Αυτό αναφέρεται ως μετανάστευση τροχιάς. Αυτό επιτρέπει τους πλανήτες να σχηματιστούν σε πιο ψυχρές περιοχές του αστρικού τους συστήματος, όμως τότε η τροχιά θα είχε σμικρυνθεί, εξαιτίας της τριβής από τον δίσκο σκόνης μειώνοντας την ταχύτητα του πλανήτη, ώστε να βρεθεί ο πλανήτης εκεί που τον βλέπουμε τώρα.

Η ιδέα αυτή μπορεί επίσης να εφαρμοστεί με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, στο ηλιακό μας σύστημα, οι αστρονόμοι κατανοούν ότι θα πρέπει να υπήρχε πολύ λίγη ύλη στις αποστάσεις του Ουρανού και του Ποσειδώνα για να σχηματιστούν αυτοί οι γίγαντες, οπότε πρότειναν ότι σχηματίστηκαν πιο κοντά στον ήλιο μας, και στη συνέχεια μετανάστευσαν προς τα έξω στις παρούσες τους τροχιές.8

Οι θεωρίες μετανάστευση τροχιάς έχουν δυσκολίες διότι ο δίσκος σκόνης γύρω από το άστρο τείνει να διασκορπίζεται πριν ακόμα ο πλανήτης να μπορεί να μεγαλώσει αρκετά ή πριν να μπορεί να έρθει στη θέση που παρατηρείται.9

Αντίστροφες και κεκλιμένες τροχιές

Ένα νέο πρόβλημα για τις θεωρίες προέλευσης των πλανητών έχει έρθει στην επιφάνεια τους τελευταίους μήνες. Μια τεχνική έχει αναπτυχθεί για να καθορίσει την κλίση της τροχιάς ενός πλανήτη σχετικά με τον ισημερινό του αστεριού του. Πολλοί εξωπλανήτες μάλιστα έχουν οπισθοδρομικές τροχιές10—σε αντίθετη κατεύθυνση από την τροχιά του αστεριού. Άλλοι εξωπλανήτες έχουν πολύ μεγάλες κλίσεις τροχιάς, μερικοί περισσότερο από 80 μοίρες.

Αυτές οι περίεργες τροχιές δημιουργούν ένα σοβαρό πρόβλημα για τα μοντέλα προέλευσης των πλανητών διότι λέγεται ότι ένας πλανήτης αποκτά την επιτάχυνση της τροχιά του από τον δίσκο σκόνης από το οποίο έχει σχηματιστεί. Οπότε οι τροχιές των πλανητών θα πρέπει αρχικά να είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτό του ισημερινού του αστεριού και στην ίδια κατεύθυνση με αυτή της τροχιάς του αστεριού. Αλλά δεν υπάρχει αληθοφανής τρόπος με το οποίο ένας δίσκος σκόνης να μπορεί να δημιουργήσει ένα πλανήτη κλίση τροχιάς 80 μοιρών, πόσο μάλλον μια τροχιά αντίστροφης κατεύθυνσης.

Οι εξελικτικοί αστρονόμοι γενικά προσπαθούν να απαντήσουν αυτό το θέμα υποθέτοντας πως όπου η τροχιά ενός πλανήτη έχει μεγάλη κλίση ή είναι αντίστροφη, υπήρχαν κάποτε ένας ή περισσότεροι πλανήτες (ή πιθανότατα αστέρια) μέσα στο αστρικό σύστημα, που ήταν επίσης σε υψηλά κεκλιμένες τροχιές. Εάν υπάρχουν πολλαπλά αντικείμενα (αστέρια ή πλανήτες) με ποικίλες υψηλά κεκλιμένες τροχιές, τότε αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μερικές περίπλοκες αλλαγές τροχιών.11 Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι όπου υπάρχουν τρία ή περισσότερα αστέρια και πλανήτες σε ένα σύστημα, είναι δυνατό η τροχιά ενός πλανήτη να γίνει υψηλά κεκλιμένη. Αλλά αυτό πρέπει να υποθέσει ότι τα αντικείμενα κάποτε υπήρχαν σε αυτά τα συστήματα σε μεγάλες αποστάσεις από τα αστέρια τους, το οποίο δεν μπορούμε και δεν έχουμε παρατηρήσει ( και από πού προήλθαν;). Είναι επίσης αμφισβητούμενο ότι αυτή η πολύ απίθανη διαδικασία θα μπορούσε να συμβεί για όλες τις γνωστές περιπτώσεις των αντίστροφων πλανητών.

Επιπτώσεις

Σίγουρα τα εξωηλιακά πλανητικά συστήματα διαφέρουν από το δικό μας ηλιακό σύστημα. Δείχνουν ότι ο Θεός δημιούργησε ποικιλία στο σύμπαν και ότι ο πλανήτης μας δημιουργήθηκε με σχεδιασμό και σκοπό. Οι αστρονόμοι είναι πολύ κοντά στο να ανακαλύψουν έναν πλανήτη στο μέγεθος της Γης. Δεν πρέπει να συγχέουμε ένα πλανήτη με γήινο μέγεθος με έναν πραγματικά γήινο πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο που η Γη βρίσκεται σε μια ονομαζόμενη “κατοικήσιμη ζώνη” στο ηλιακό μας σύστημα—μια περιορισμένη κλίμακα αποστάσεων από τον ήλιο όπου μπορεί να υπάρξει νερό σε υγρή μορφή. Κανένας γνωστός εξωηλιακός πλανήτης δεν θεωρείται κατοικήσιμος . Μάλιστα ακόμα κι αν ανακαλυπτόταν ένας πλανήτης σαν τη γη, με κατάλληλη ατμόσφαιρα και υγρό νερό, αυτό από μόνο του δεν σημαίνει ότι μπορεί να εξελιχθεί ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Βασιζόμαστε πάνω στον Δημιουργό μας για τον πλανήτη που έχουμε καθώς και για τη δημιουργία και την διατήρηση της ζωής.


Η απόδειξη για εξωηλιακούς πλανήτες (τεχνικές λεπτομέρειες)

orbit stellar light shift diagram

Αν και αρχικά υπήρχαν λανθασμένοι ισχυρισμοί για τους εξωπλανήτες εξαιτίας προκατάληψης, ευσεβών πόθων και άλματα στην λογική,12 υπάρχει πλέον πραγματική παρατηρήσιμη απόδειξη για την ύπαρξη πλανητών σε τροχιές γύρω από άλλα αστέρια. Αυτή η απόδειξη έχει προέλθει από δύο πρωταρχικές μεθόδους και μια πρόσθετη τρίτη, πιο σύγχρονη:

1. Μέθοδος Ντόπλερ ή ακτινικής ταχύτητας

Οι αστρονόμοι υπολογίζουν με πολύ ακρίβεια το φάσμα φωτός ενός αστεριού. Ένας εξωηλιακός πλανήτης μπορεί να προκαλέσει μια περιοδική αλλαγή στην κίνηση του αστεριού καθώς αυτό βρίσκεται σε τροχιά, ουσιαστικά προκαλώντας το αστέρι να ταλαντεύεται και προκαλώντας μικρές διαφορές στο χρώμα του φωτός,13 εξαιτίας του φαινομένου Ντόπλερ.14 Εάν ένας πλανήτης είναι πιο ογκώδης ή εάν είναι κοντά στο αστέρι, τότε προκαλεί μεγαλύτερη “ταλάντευση” στο αστέρι από εάν ήταν μικρότερο ή πιο μακριά. Οι πλανήτες που είναι πιο απομακρυσμένοι από τα αστέρια τους προκαλούν πιο αργές ταλαντεύσεις διότι οι τροχιές των πλανητών είναι πιο αργές.15 Οι αστρονόμοι έχουν χρησιμοποιήσει αυτή την τεχνική για να ανακαλύψουν πολλούς εξωηλιακούς πλανήτες και μερικές φορές πολλαπλούς πλανήτες. Αλλά καθώς η μέθοδος Ντόπλερ μπορεί να υπολογίσει την μάζα ενός πλανήτη και την απόσταση από το αστέρι του, δεν μπορεί όμως να μας πει την σύσταση του πλανήτη.

doppler diagram

2. Διαμετακόμιση ή φωτομετρική μέθοδος

Αυτό μετράει την μικρή πτώση της φωτεινότητας ενός αστεριού καθώς ένας πλανήτης περνάει από μπροστά του. Αυτό δεν λειτουργεί για τα περισσότερα αστέρια, διότι ο πλανήτης πρέπει να κρύβει την γραμμή ορατότητας της Γης. (Μετρήσεις διαμετακόμισης έχουν αποκαλύψει εξωπλανήτες να βρίσκονται σε τροχιές γύρω από περίπου 100 αστέρια.) Η μορφή ενός πλανήτη καθώς διαμετακομίζει ένα αστέρι, δίνει το μέγεθος του αστεριού και το φως του αστεριού που περιτριγυρίζει τον πλανήτη μπορεί να δείξει την σύσταση οποιασδήποτε ατμόσφαιρας.

Πολλοί από τους εξωπλανήτες που έχουν μελετηθεί με αυτόν τον τρόπο, φαίνεται να είναι μεγάλοι πλανήτες αερίων όπως ο Δίας και ο Κρόνος του ηλιακού μας συστήματος. Ενώνοντας την διάμετρο ενός πλανήτη με την εκτιμώμενη μάζα του δίνει την πυκνότητά του. Υπάρχει τουλάχιστον μια περίπτωση ενός εξωπλανήτη που έχει την ίδια πυκνότητα με τη Γη.16 ένα σημαντικό τμήμα της μάζας αυτού του πλανήτη πρέπει να είναι πέτρωμα.

Εάν η διαμετακόμιση αμυδρότητας ενός αστεριού είναι σε συγχρονισμό με την ταλάντωση, αυτό είναι ειδικά δυνατή απόδειξη για έναν πλανήτη.

planetary transit diagram

3. Άμεση απεικόνιση

Τα τελευταία χρόνια, τα τηλεσκόπια έχουν εκτοξευθεί στο σύμπαν για να λαμβάνουν φωτογραφίες εξωηλιακών πλανητών καθώς βρίσκονται σε τροχιές γύρω από τα αστέρια τους. Το 2009 η NASA λάνσαραν το Kepler Mission, ένα παρατηρητήριο στο σύμπαν σχεδιασμένο για πολύ ακριβείς μετρήσεις διαμετακόμισης των εξωηλιακών αστεριών.

Ένας εξωπλανήτης που φωτογραφήθηκε είναι σε τροχιά κοντά σε ένα αστέρι που ονομάζεται Fomalhaut. Ονομάστηκε Fomalhaut b, και είναι σε τροχιά μέσα σε έναν δακτύλιο σκόνης.17 Το τηλεσκόπιο Hubble έπαιρνε φωτογραφίες για δύο χρόνια, δείχνοντας ότι αυτό το αντικείμενο ήταν σε κίνηση γύρω από το αστέρι. Το τηλεσκόπιο Spitzer έχει επίσης ανιχνεύσει υπεριώδη ακτινοβολία από δυο καυτού εξωπλανήτες όπως τον ΔΙΑ.18

Η άμεση απεικόνιση είναι πιθανό ότι θα ανακαλύψει περισσότερους εξωπλανήτες, και ότι θα επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς των άλλων μεθόδων.

Σχετικά Άρθρα

Πρόσθετη Μελέτη

Βιβλιογραφία

  1. See Bates, G., Alien Intrusion, Creation Book Publishers, 2004, 2010; Did God create life on other planets? Creation 29(2):12–15, 2007. Επιστροφή στο κείμενο.
  2. Mayor, Michael; Queloz, Didier, A Jupiter-mass companion to a solar-type star, Nature 378 (6555):355–359, 1995 P-I-P-E doi:10.1038/378355a0. Επιστροφή στο κείμενο.
  3. NASA PlanetQuest website, planetquest.jpl.nasa.gov. Επιστροφή στο κείμενο.
  4. Exoplanets Encyclopedia website, exoplanet.eu/catalog.php Επιστροφή στο κείμενο.
  5. Batten, D., Catchpoole, D., Sarfati, J., and Wieland, C., The Creation Answers Book, ch. 2, Creation Book Publishers, 2008. Επιστροφή στο κείμενο.
  6. Spencer, W., The Origin and History of the Solar System, in: Walsh, R.E., ed., Proceedings of the Third International Conference on Creationism, pp 513–523, Creation Science Fellowship, Inc., Pittsburgh, PA, 1994. Επιστροφή στο κείμενο.
  7. Henry, J., Solar System formation by accretion has no observational evidence, J. Creation 24(2): 87–94, 2010. For a lay article, see Sarfati, J., Solar system origin: Nebular hypothesis, Creation 32(3):34–35, 2010. Επιστροφή στο κείμενο.
  8. This involves a complex theory where the dust disk as well as the other existing planets change the positions of Uranus and Neptune. See Spencer, W., Migrating planets and migrating theories, Journal of Creation 21(3):12–14, 2007, as well as the Creation magazine articles online at creation.com/uranus and creation.com/neptune. Επιστροφή στο κείμενο.
  9. For example, for one exoplanet, WASP-18b, estimates suggest the planet should have fallen into the star in about 650,000 years after formation, much less than the presumed evolutionary age of billions of years.

    Another problem is, how could the dust disk last long enough to move the planet several Astronomical Units from the cold region where it formed to close to the star where it is observed today? See Spencer, W., The search for Earth-like planets, Journal of Creation 24(1):72–76, 2010. Επιστροφή στο κείμενο.
  10. Turning planetary theory upside down, Royal Astronomical Society, 13 April 2010; www.ras.org.uk. Επιστροφή στο κείμενο.
  11. Fabrycky, D. and Tremaine, S., Shrinking Binary and Planetary Orbits by Kozai Cycles with Tidal Friction, Astrophysical Journal 669(2):669–1298, 2007 P-I-P-E doi: 10.1086/521702. Επιστροφή στο κείμενο.
  12. Kalas, P., Dusty disks and planet mania, Science 281(5374):182–183, 10 July 1998; Creation 21(1):7, 1998. Επιστροφή στο κείμενο.
  13. When the star is moving towards us, the light is ‘blue-shifted’, i.e. to a shorter wavelength, and when it’s moving away, we see a ‘red shift’. Επιστροφή στο κείμενο.
  14. This may seem difficult to believe, but our own Sun actually wobbles as it moves through space as well, due to the gravitational pull of Jupiter and the other planets. Boss, Alan, Looking for Earths: The Race to Find New Solar Systems, pp 8–9, John Wiley & Sons, Inc., New York, 1998. Επιστροφή στο κείμενο.
  15. The creationist astronomer Johannes Kepler (1571–1630) discovered that the square of the planet’s period is proportional to the cube of its distance from the sun, Johannes Kepler: Outstanding scientist and committed Christian, Creation 15(1):40–43, 1992 creation.com/kepler. Επιστροφή στο κείμενο.
  16. COROT discovers smallest exoplanet yet, with a surface to walk on, European Space Agency News, 3 February 2009, www.esa.int. But no one is really likely to walk on it, since its temperature is between 1000 and 1500°C! Επιστροφή στο κείμενο.
  17. Kalas, P. et al., Optical images of an exosolar planet 25 light-years from Earth, Science 322:1345–1348, 28 November 2008. Fomalhaut, in the constellation Piscis Australis (‘Southern Fish’), is only 25 light years from earth, so is one of the brightest stars in the Southern sky. Επιστροφή στο κείμενο.
  18. Naeye, R., Exoplanets: The heat is on, www.skyandtelescope.com/news, 23 March 2005. ‘Hot Jupiters’ are giant planets orbiting very close to their star. They also noted that the infrared radiation dimmed when the planet disappeared behind the star. Επιστροφή στο κείμενο.