15 نقطه ضعف در نظریهء تکاملی سرآغاز حیات (خلاصه)

توسط جاناتان سارفتی (Jonathan Sarfati)
ترجمه Behzad Farajollahi

دکتر سارفتی، دکترای شیمی، برخی از پراستنادترین توضیحات تکامل زیست شیمیایی را بررسی می کند و نشان می دهد که چگونه آنها به یک خالق اشاره می کنند، نه ”زمان و تصادف“.

1. تقریباً بین متخصصان توافق جهانی وجود دارد که جو اولیه زمین حاوی گازهای ”کاهنده“ مانند متان، آمونیاک یا هیدروژن نبود. بلکه، اکثر تکامل گرایان اکنون معتقدند که حاوی دی اکسید کربن و نیتروژن بود. آزمایش های جرقه زنی از نوع آزمایش میلر، در غیاب گازهای کاهنده کار نمیکنند. جو اولیه را ببینید.

2. جو اولیه حاوی اکسیژن آزاد بود که ترکیبات آلی را از بین می برد. اکسیژن از طریق تفکیک نوری بخار آب تولید می شود. کانیهای اکسید شده مانند هماتیت آغازین با عمر 3.8 میلیارد سال، تقریباً به قدمت اولین سنگها و 300 میلیون سال قبل از اولین زندگی، یافت شده اند. همچنین شواهدی در 3.7 میلیارد سال پیش برای جاندارانی وجود دارد که به اندازه کافی توسعه یافته اند که بتوانند فتوسنتز انجام دهند.¹ همچنین، مشاهده سنگ یشب قرمز یا چخماق غنی از هماتیت از لایههایی که گفته میشود 3.46 میلیارد سال قدمت دارند، نشان داد که در آن زمان باید به اندازه جو امروزی، اکسیژن در جو وجود داشته باشد. برای داشتن این مقدار اکسیژن، زمین باید دارای موجودات مولد اکسیژن مانند سیانوباکتری ها باشد که به طور فعال آن را تولید می کنند و حضور این موجودات را خیلی زودتر از آنچه قبلا تصور می شد در تاریخ زمین قرار داده است.² توجه: این تاریخ ها بر اساس چارچوب تکاملی/همدیس گرایی هستند، که من به شدت آن را بر اساس کتاب مقدس و علم رد می کنم (روزهای ذکر شده در خلقت کتاب مقدس چه مدت بود؟ و شواهدی برای دنیای جوان را ببینید)

3. تله 22: اگر اکسیژن وجود نداشت، ازن هم وجود نداشت، بنابراین نور فرابنفش مواد زیست شیمیایی را از بین می برد. همچنین، تشکیل بسپار هیدروژن سیانید که ادعا می شود منجر به تشکیل آدنین می شود، تنها در حضور اکسیژن می تواند رخ دهد.³

4. تمام منابع انرژی که، به گفته تکامل گرایان، مواد زیست شیمیایی را می سازند، آنها را سریعتر از بین می برند! آزمایشهای میلر-اوری از تله های طراحی شدهء مدبرانه ای برای جداسازی مواد زیست شیمیایی به محض تشکیل آنها استفاده می کنند تا جرقه ها و نور فرابنفش آنها را از بین نبرد. بدون تله ها، حتی مقادیر اندک به دست آمده نیز تشکیل نمی شود.

5. مواد زیست شیمیایی با یکدیگر یا با مواد شیمیایی معدنی واکنش می دهند. قندها (و سایر ترکیبات کربونیلC=O<) با آمینو اسیدها (و سایر ترکیبات آمینی (NH2–) واکنش تخریبی انجام می دهند، اما هر دو باید برای شکل گیری یاخته حاضر شوند.

   بدون آنزیمهای یاختهء زنده، برای واکنشهای فرمالدهید (HCHO) با هیدروژن سیانید (HCN) یا برای تشکیل بازهای آلی دنا (DNA) و رنا (RNA)، عوامل متراکمکننده و غیره ضروری است. اما فرمالدهید و بهویژه هیدروژن سیانید سمهای کشندهای هستند (هیدروژن سیانید در اتاق های گاز نازیها استفاده میشد) و پروتئین های حیاتی را از بین می برند.

   یون های Ca^2+‎ فراوان باعث رسوب اسیدهای چرب (ضروری برای غشای سلولی) و فسفات (ضروری برای ترکیبات حیاتی مانند دنا و رنا و ATP و غیره) می شود. یون های فلزی به راحتی با آمینو اسیدها ترکیبات پیچیده تشکیل می دهند و مانع از واکنش های مهم تر می شوند.

6. هیچ مدرک زمین شناسی در هیچ کجای زمین برای سوپ بنیادین مورد ادعا افت نشده است. سوپ اولیه - پارادایم شکست خورده را ببینید

7. شکسته شدن بسپارها بسیار سریعتر از تشکیل آنها است. آب یک محیط ضعیف برای تشکیل بسپار به صورت تراکمی است. بسپارها در طول زمان زمین شناسی در آب آبکافت یا هیدرولیز(hydrolyse) می شوند. عوامل متراکم کننده (مواد شیمیایی جاذب آب) به شرایط اسیدی نیاز دارند و نمی توانند در آب تجمع کنند. حرارت دادن برای تبخیر آب باعث از بین رفتن برخی از آمینو اسیدهای حیاتی می شود، تمام اسیدهای آمینه را راسمیزه می کند و به شرایط زمین شناسی غیر واقعی نیاز دارد. علاوه بر این، گرم کردن آمینو اسیدها با سایر مواد روغنی تولید شده در آزمایش میلر آنها را از بین می برد. سرآغاز حیات: مسئله تشکیل بسپار را ببینید.

8. تشکیل بسپار به مولکولهای دو عملکردی نیاز دارد (که میتواند با دو مولکول دیگر ترکیب شود)، و توسط مقدار کمی از مولکولهای تک عملکردی متوقف میشود (که فقط میتواند با یک مولکول دیگر ترکیب شود و بنابراین یک انتهای زنجیرهء در حال رشد را مسدود میکنند). آزمایشهای میلر پنج برابر مولکولهای تک عملکردی بیشتری از مولکولهای دو عملکردی تولید میکنند. سرآغاز حیات: مسئله تشکیل بسپار را ببینید.

9. قندها پس از واکنش فورموز (formose) یا باتلروف که قرار است آنها را تشکیل دهد، به سرعت از بین می روند. این واکنش شامل فرمالدئید و قلیا است، اما همان شرایط قلیایی، قندهای آلدوز، از جمله ریبوز و گلوکز، را از طریق واکنش کانیزارو (Cannizzaro) که دو مولکول آلدهید را به یک الکل و یک اسید تبدیل میکند، از بین میبرد. همچنین شرایط قلیایی مورد نیاز برای تشکیل قندها با شرایط اسیدی مورد نیاز برای عوامل متراکم کننده در تشکیل پلی پپتیدها ناسازگار است. جهان RNA: نقد را ببینید.

10. اگر مواد زیست شیمیایی سریعتر از شکل گیری آنها از بین بروند، دوره های زمانی طولانی تر به فرضیهء تکامل کمک نمی کند (نکات 4، 7، و 9 را ببینید).

11. همه ”بلوکهای سازنده“ لازم ساخته نشدهاند. به عنوان مثال ریبوز و سیتوزین به سختی ساخته می شوند و بسیار ناپایدار هستند. خاستگاه زندگی: ناپایداری بلوک های ساختمانی را ببینید.

12. زندگی به پلیمرهای هموکایرال نیاز دارد (همه یکسان در آرایش فضایی از نظر چپ گرد یا راست گرد بودن) پروتئین ها فقط آمینو اسیدهای چپ گرد دارند، در حالی که دنا و رنا فقط قندهای راست گرد دارند. آزمایشهای میلر راسمات ها را تولید میکنند که مخلوطی از مولکول های چپ گرد و راست گرد مساوی هستند. بخش کوچکی از مولکولها با آرایش نادرست فضایی، همانندسازی رنا را خاتمه میدهند، پلی پپتیدها را کوتاه میکنند و آنزیمها را خراب میکنند.خاستگاه زندگی: مشکل کایرالیته و همسانی یک مشکل حل نشده (نقل قول) را ببینید.

13. زندگی به کاتالیزورهایی نیاز دارد که برای یک نوع مولکول اختصاصی باشند. این امر مستلزم توالی آمینو اسید خاصی است که احتمال تشکیل بسیار کمی دارد (تقریبا برای همه آنزیم های مورد نیاز ^650-10). شبیه سازی تشکیل بسپار پیش از حیات، توالی های تصادفی را به تولید می کند، نه پروتئین ها یا آنزیم های کاربردی. پروتئین و جعبه شانس و آیا میمون ها می توانند دعای 23 م را تایپ کنند؟ و تقلب با شانس را ببینید.

14. سرآغاز سیستم کدگذاری پروتئین ها روی دنا یک معما است. منشا پیام رمزگذاری شده نیز همینطور است، که برای شیمی بیگانه است، همانطور که یک پیام چاپی برای مولکول های جوهر است. دستگاه ترجمه کد یا رمز و ماشین آلات همانندسازی خود نیز رمزگذاری شده اند (یک دور باطل). یک رمز نمی تواند خود را سازماندهی کند. آنزیم های خود تکثیر شونده؟ را ببینید.

15. آغاز ماشین ها نیاز به طراحی دارد، نه انرژی تصادفی. به عنوان مثال: مریفیلد برنده جایزه نوبل یک سنتز کننده پروتئین خودکار طراحی کرد. افزودن هر آمینو اسید به پلیمر 90 مرحله دارد. توالی آمینو اسید توسط یک برنامه تعیین می شود. حال یک سلول زنده مانند یک ماشین مریفیلد خودتکثیر شونده است. آیا ماشین مریفیلد با قدرت پروتئین سازی خودکار، قدرت تکثیر خود را دارد؟

مراجع و یاد