Explore
Also Available in:

Muchołówka amerykańska

Niesamowity mechanizm nadal zadziwia Darwinistów

autor: Jonathan Sarfati
przekład: Dorota Zima (ziarnoprawdy.pl)

morguefile.comVenus Flytrap
Muchołówka amerykańska

Muchołówka amerykańska od dawna fascynowała ludzi na całym świecie. Jednak dla wielu może być to zaskoczeniem, że występuje ona w sposób naturalny tylko na niewielkim obszarze świata, jakim jest 1100 kilometrowy region położony u wybrzeża Północnej i Południowej Karoliny. Żyje ona tylko na wilgotnych, mokrych a zarazem’słonecznych bagnach, przez co nie jest wstanie zdobyć wszelkich niezbędnych składników odżywczych z gleby. Dlatego też musi zdobywać niezbędne składniki mineralne z pożerania owadów. Amerykańska nazwa rośliny (Venus Flytrap), pochodzi od imienia pogańskiej rzymskiej bogini miłości, oraz w domyśle, uwodzenia.

Roślina osiąga wysokość 20-30 cm, wytwarza okrągłe skupisko małych białych kwiatków, posiada liście długości 8-15 cm. Liście zawierają w sobie pułapki, które potrafią się błyskawicznie zatrzasnąć na niczego niespodziewającym się owadzie, który nieopatrzenie dotknie jednego z sześciu włosków czuciowych wyzwalających’tą reakcje. Pułapka zatrzaskuje się szybciej niż my możemy mrugnąć, gdyż zajmuje jej to około jednej dziesiątej sekundy. Po złapaniu ofiary liść zaczyna produkować czerwone enzymy trawienne, które trawią owada w około 10 dni, po czym liść znów się otwiera. Liść może w ten sposób złapać i skonsumować od 3 do 4 owadów, potem więdnie.

Do niedawna naukowcy nie wiedzieli, na jakiej zasadzie działa pułapka muchówki amerykańskiej. Teraz jednak przy użyciu kamer o wysokiej prędkości rejestracji obrazu oraz matematyki, zespół prowadzony przez Dr Mahadevan-a z Harvard University odkrył mechanizm jej działania. Liść zmienia swoją wypukłość od zewnętrznej (wypukłej na zewnątrz) do wewnętrznej (wypukłej do wewnątrz), kiedy pułapka jest uruchamiana. Naukowcy ci dowiedli, że pułapka działa na podobnej zasadzie jak piłka do tenisa, która po przecięciu w pół potrafi szybko wywlec się na drugą stronę, jeśli zostanie podana wystarczającemu naciskowi. Ten prosty geometryczny model pozwala na dokonywanie dokładnych przewidywań, oraz umożliwia dokładne obliczanie ruchów mechanicznych niebazujących na działaniu mięśni.

U muchówek, cały proces zatrzaskiwania liści opiera się w całości na dokładnie dostrojonej geometrii. Jeśli pewien konkretny czynnik jest zbyt niski, to pułapka zamknie się zbyt delikatnie zamiast się zatrzasnąć, jeśli jest zbyt wysoki, to poziom energii potrzebnej do rozpoczęcia działania jest za wysoki, przez co liściowi zajmuje zbyt dużo czasu by się zamknąć, czyniąc pułapkę nieefektywną.3 Proces zamykania liścia rozpoczyna się w momencie, kiedy owad dotknie jednego z włosków czuciowych uruchamiających pułapkę. Wskutek dotknięcia jednego z tych włosków, niewielka ilość wody jest wpuszczana do środka liścia, szybko przekraczając w ten sposób poziom energii potrzebny do tego by pułapka się zatrząsnęła. Również sam liść ma w sobie wiele wody zawartej pomiędzy komórkami, przez co powstałe wibracje’są szybko’tłumione.

Nawet sam Darwin napisał książkę na temat roślin, które polują na owady, w której nazwał muchówkę amerykańską „jedną z najwspanialszych na świecie”.4 Przywódca zespołu naukowców powiedział „Nasze badania pozostawiają nas nadal w kropce, jeśli chodzi o odpowiedź na pytanie, które było jego motywacją działania (Darwina) – w jaki sposób ten mechanizm wyewoluował?”1 po czym nazwał rośliny „najlepszymi inżynierami hydraulicznymi natury”.2 Oczywiście nie ma powodu by wierzyć, że one wogóle wyewoluowały!

Photo iStockphoto.comVenus Flytrap

Jak więc ma się to wszystko do biblijnego nauczania, że śmierć jest rezultatem upadku Adama (Genesis 3:19, Rzymian 8:20–22)?

Po pierwsze, mimo iż owady uznawane’są za „żywe” w świetle osiąągnięć nowoczesnej Zachodniej biologii, to autorzy Biblii nigdy je za takie nie uznawali. Biblia posługuje się specyficznym hebrajskim sformułowaniem (nephesh chayyah= żywa dusza/stworzenie), które używane jest do określania kręgowców, jednak nigdy w odniesieniu do owadów bądź roślin.

Po drugie, ta niesamowita konstrukcja mogła mieć działanie niezwiązane z drapieżniczą formą pozyskiwania pokarmu, na przykład mogła być wykorzystywana do łapania przywianych przez wiatr nasion. Warto zauważyć, że niektóre pająki nawet po dziś dzień łapią pyłki w swoje pajęczyny, jako pokarm dla siebie. Jednakże muszą one teraz również pożywiać się owadami, gdyż pyłki nie zawierają obecnie niektórych niezbędnych składników odżywczych.5 Zanim ziemia i cała wegetacja na niej, została przeklęta po upadku człowieka (Genesis 3:17), pająki mogły żerować na pyłkach, które zostały złapane w sieci, które zostały specjalnie w tym celu splecione.

Po trzecie, mechanizm łapania much mógł być ukrytą cechą zaprogramowaną w genach muchówki przez Stwórcę, który przewidział upadek człowieka, mający wpływ na „całe stworzenie” (Rzymian 8:19–22)6,7

Przypisy

  1. How a Venus flytrap snaps up its victims, New Scientist 185(2484):17, 29 January 2005. Wróć do tekstu
  2. Forterre, Y., Skotheim, J.M., Dumais, J. and Mahadevan, L., How the Venus flytrap snaps, Nature 433(7024):421–425, 27 January 2005. Wróć do tekstu
  3. A dimensionless geometric parameter α = L4κ2/h2, where L is leaf size, κ is curvature and h is thickness. Below a critical value αc ~ 0.8, the leaf closes smoothly; above it, it snaps rapidly. Wróć do tekstu
  4. Darwin, C., Insectivorous Plants, Murray, London, 1875. Wróć do tekstu
  5. White, T., Pollen-eating spiders, Nature Australia 26(7):5, 1999–2000; Anon., Pollen-eating spiders, Creation 22(3):5, 2000. Wróć do tekstu
  6. See also Batten, D. (Ed.) et al., The Creation Answers Book, ch. 6, Creation Ministries International, Brisbane, Australia; Sarfati, J. Refuting Compromise, Master Books, Arkansas, USA, 2004; Death and suffering questions and answers, creation.com/curse; Smith, H., Cosmic and universal death from Adam’s fall: an exegesis of Romans 8:19–23a, Journal of Creation 21(1):75–85, 2007. Wróć do tekstu
  7. Update: see further research, Narayan, A.L., Venus flytrap inspires adaptive optics, Physicsworld.com, 4 December 2007. Wróć do tekstu