Explore
Also Available in:

Coronavirussen in de Schepping

Is de huidige uitbraak van het coronavirus steun voor evolutie?

door
vertaald door George Van Apeldoorn

Gepubliceerd: 6 Februari 2020.
Nationale Pathogenen Bibliotheek (National Pathogen Library)corona-virus
Een electron microscoop afbeelding van het 2019-nCoV coronavirus

Er is een nieuw wereld omvattend virus. De meeste mensen noemen het ‘Coronavirus’. Het was allereerst in Wuhan, China gevonden en het duikt al op in meerdere landen. Veel mensen zijn eraan overleden. Wat moeten we ervan denken? Ondersteunen virussen evolutie? Kunnen we ze in een scheppings verband verklaren? Kan dit een onderdeel zijn van ‘zeer goede’ schepping? Hou je vast, want ik sta op het punt om datgene wat je over virussen denkt op zijn kop te zetten.

Meeste virussen zijn heilzaam

Het is schokkend voor veel mensen als ze het horen, maaar de meeste virussen zijn goed voor je. Wist je dat er net zoveel bacteriën in en op je lichaam zitten als er cellen in je lichaam zijn? Echt waar. Maar het is ook waar dat je meer virussen in je ingewanden hebt dan dat je bacteriën hebt! In feite speelt de virus bevolking (‘virome’ geheten1) een belangrijke rol in het reguleren van het aantal en type bacteriën in je lichaam.2 Zonder hen zouden we heel snel opgegeten worden door kleine hongerige bacteriën die in onze ingewanden leven.

Heb je ooit in de oceaan gezwommen? Dan heb je gezwommen in een hoog geconcentreerde bacteriële soep. Er zijn een hele boel bacteriën van verschillende soorten in het water van een oceaan. Maar, net zoals in je ingewanden, zijn er meer virussen dan bacteriën en spelen ze waarschijnlijk een rol in het in evenwicht houden van de bacteriële bevolking in de oceanen. Zouden er zelfs vissen kunnen bestaan als er geen virussen waren? Dat is een interessante vraag die de een of andere jonge ondernemende wetenchapper wellicht eens zal kunnen beantwoorden.

Heb je ooit in een meer gezwommen? Dan heb je gezwommen in een soep van bacteriën en virussen. Waren er eenden, zwanen of ganzen aan het zemmen? Dan heb je gezwommen temidden van griep virussen. In feite zijn watervogels de dragers van allerhande griep virussen, met inbegrip van degenen die niet besmettend zijn voor mensen. Deze virussen worden in het water gebracht door de ontlasting van de vogels. Maar de aanwezigheid van het virus veroorzaakt over het algemeen geen ziekte in de vogels,3 of in jou, ondanks het feit dat je ze in je ogen, oren en mond krijgt. Een evolutionist zou kunnen zeggen dat de vogels (over het algemeen) niet ziek worden omdat deze twee met elkaar in oorlog geweest zijn voor miljoenen jaren en ze tot een bestand gekomen zijn, waar het virus de gastheer niet doodt en de gastheer de virus een plek geeft om te leven. Vanuit het scheppings perspectief heeft de griep virus waarschijnlijk een gunstige rol voor de vogels, maar het valt te betwijfelen dat er iemand al naar gezocht heeft.

Sommige virussen zijn wellicht aan het genoom ontsnapt

Wist je dat jouw cellen veel van dezelfde dingen produceren waar virussen van gemaakt zijn? Wij maken eiwit lagen, we copieëren DNA en RNA, we hebben systemen om DNA naar verschillende delen van het genoom te transporteren, enz.. Daarom zouden sommige virussen hun oorsprong kunnen hebben in normale cel werkzaamheden.4 De onderdelen zijn allemaal aanwezig, soms worden de onderdelen samengesteld in dingen die bijna virus-achtig lijken. Met slechts een paar toevalige copie veranderingen zou de assemblage uit de hand kunnen lopen en ‘viraal’ gaan.

Sommige virussen zouden aan hun aanvankelijke ontwerp beperkingen ontsnapt kunnen zijn

mandarin-ducks
Ondanks het feit dat ze prachtig zijn, dragen eenden en andere watervogels elke bekende vorm van griep

Maar niet alle virussen zijn genoom-achtig. Vele ziekte veroorzakende virussen zien eruit alsof ze ontworpen zijn om te doen wat ze doen. Waar kwamen die vandaan? Wel, als er een virus bestaat dat ontworpen is om de cellen van een bacterie te infecteren, of van een muis, of een persoon, dan zijn er waarschijnlijjk ook waarborgen in dat systeem. Als er één van die waarborgen faalt, zou het virus veel sneller kunnen vermenigvuldigen dan het aanvankelijk ontwerp bedoelde. Dit zou resulteren in ziekte. Zodoende zou een ‘gunstig’ virus kunnen ontaarden in een gevaarlijk exemplaar. Het zouden slechts een paar kleine veranderingen kunnen zijn, zoals wellicht een verandering in de cellulaire herkennings factor, die de gastheercellen beletten om de virus op te merken en daardoor te beheersen.

Virussen die naar andere soorten overspringen zijn extra gevaarlijk

We kunnen nu het Coronavirus bespreken, een virus dat niet in de mens thuishoort. Virussen die overspringen tussen de soorten worden zoönotisch genoemd (let op het engelse woord voor dieren, ‘zoo’ in die naam). We hebben stapels bewijs voor zoönotische virussen, met inbegrip van griep,5 de coronavirus familie (dit nieuwe virus, SARS, en MERS6), en HIV (het virus dat AIDS veroorzaakt). Deze veroorzaken allemaal ziektes in de mensen. Sommigen hebben het erg lang in de menselijke bevolking volgehouden. Gelukkig branden vele nieuwe virussen zich echter uit. Virussen worden ook zwakker in de loop van de tijd. Terwijl ze zich vermenigvuldigen, lopen ze veranderingen op en soms verzwakken deze veranderingen ze tot het punt waar ze niet langer worden doorgegeven. Dit is echter niet altijd het geval, en sommige virussen zoals HIV of het menselijke verkoudheids virus (nog een ander coronavirus), kunnen zich voortplanten ondanks de opgelopen veranderingen. Het hangt af van veel verschillende factoren en geen twee virussen zijn gelijk.

Opduikende virussen zijn een heuse bedreiging

pixabay.com/pandemic

Het menselijk ras is door de geschiedenis heen met verwoestende epidemieën getroffen. Sommigen, zoals de Zwarte Dood, zijn goed gekenmerkt (deze werd veroorzaakt door een bacterie dat door vlooien werd verspreid). Anderen doen ons achter de oren krabben. Wat we wel weten is dat meerdere oude koninkrijken, beschavingen en steden geleden hebben onder massale periodes van ziekte en dood. Soms laten de gegevens ons een gefundeerde inschatting over de oorzaak van een zekere ziekte maken, maar doorgaans niet.

De aanvankelijke schepping kende geen ziekte (zie onze en Lijden Vraag & Antwoord), desondanks hebben ziektes zich voorgedaan over de afgelopen 6000 jaar. Als ze eenmaal voorgekomen zijn is er geen reden te veronderstellen dat een andere virale besmetting zich in de toekomst niet zal voordoen. Dit is geen reden tot angst, maar het zou ons moeten helpen om onze soms onzekere positie hier op aarde nuchter te beoordelen.

We hebben allerlei soorten veiligheids netten ontworpen om de verspreiding van infecties te voorkomen en de wereld begint sneller te reageren op opkomende bedreigingen. Quarantaines, handen wassen en inentingen zijn allemaal onderdelen van die strategie, afhankelijk van de ernst, het risico en of we wel of niet een manier hebben uitgevonden om ertegen in te enten. Neem de meest recente Ebola uitbraak in Afrika. We hebben vele miljoenen besteed om die mensen door die verschrikkelijke tijd heen te helpen en een wereldwijde uitbraak was opnieuw voorkomen. De coronavirus uitbraak die momenteel door China zwiept is nog een verder voorbeeld. Het dodental (ongeveer 2%) is genadiglijk sterk verminderd van aanvankelijke schattingen (ongeveer 11%). Maar een dodental percentage van 2% zou evenredig zijn aan vele miljoenen mensen als het virus uit controle geraakte en net zo voorkomend zou worden als b.v. de gewone verkoudheid. Maar de wetenschappelijke gemeenschap reageerde erg snel. In korte tijd waren er veelvoudige genoom volgordes van de virus gemaakt en op publieke databases gezet, en electron microscopen maakten fotos van hetgeen waar we mee te maken hadden. De snelheid hiervan was ongekend.

De toekomst van het coronavirus

Als deze virus uitbraak de koers van de vorigen volgt, zou het coronavirus zich kunnen uitbranden. Dit is kennelijk gebeurd met het menselijke H1N1 griep virus dat de wereld doorging in 1917 en miljoenen mensen doodde. Het duurde 40 jaar voordat het verdween. Het was heringevoerd uit een opgeslagen laboratorium monster in 1976 en duurde nog een 33 jaar voordat het opnieuw verdween in de 2009-2010 varkens H1N1 pandemie, hetgeen ook niet een erg dodelijk virus was. De latere versies hadden niet de dodelijke aard van de vroegere versies, en het feit dat het menselijke H1N1 het niet kon volhouden in de menselijke bevolking is een goed bewijs dat het onderhevig was aan genetische entropie. In werkelijkheid liep het virus meer dan 14 veranderingen per jaar op terwijl het actief was, en meer dan 10% van het genoom was veranderd voordat het uitstierf.7 Dit viel ook samen met de voorafgaande gepubliceerde computer modellen.8

Maar het coronavirus is geen griep. We weten ook niet zeker waar dit virus vandaan komt, alhoewel het schijnbaar van vleermuizen afkomstig is, wellicht via een omweg. Hoe dan ook, het zal zeer voorzichtig gehanteerd moeten worden en onze gezondheidszorg systemen moeten het als een serieuze en directe bedreiging zien. We kunnen geen tientallen jaren wachten op genetische entropie om zijn tol te eisen.

Hoe moeten we reageren?

Onder het scheppings/vloek model, is er geen reden te verwachten dat er geen nieuwe virussen zullen verschijnen. Dus, als er dan een verschijnt, moeten we het risico nuchter beoordelen en de juiste voorzorgsmaatregelen nemen. We moeten ook altijd bereid zijn om diegenen te helpen die het nodig hebben, ons realizerend dat wij zelf altijd ook in die omstandigheid geweest zouden kunnen zijn. Liefdadigheids gaven, bij voorkeur door een Christelijke hulp organizatie, is altijd een optie. Maar de mogelijkheid het Evangelie mede te delen moeten we ook niet door de vingers laten slippen, en heel vaak, wanneer iemand zich realizeert hoe breekbaar het leven feitelijk is, zijn ze meer open om de hoop die Jezus Christus geeft te accepteren.

Conclusies

Virussen zijn een onderdeel van God’s geschapen order. We kunnen zien dat velen ervan een gunstige rol spelen. Desondanks leven we in door zonde-vervloekte wereld met veel lijden, dood en ziekte. Sommige virussen zijn gevaarlijk geworden en veroorzaken ontelbaar lijden door de hele mensheid en door de geschiedenis heen. Dezen hebben ons gedwongen om innovative strategieën te ontwikkelen om te proberen ze onder bedwang te houden. God heeft ons geen lang leven noch goede gezondheid beloofd. Maar Hij heeft wel beloofd om deze door zonde vervloekte wereld en onze door ziekte verwoeste lichamen te verlossen en daarom is onze hoop toch al niet op deze aarde. Laten we onze hoop op Hem vestigen, want onze verlossing is op handen.

Verwijzingen en opmerkingen

Referenties

  1. Dit is een goede samenvatting van het virome, maar van een evolutionaire bron, dus gebruik het met toepasselijk voorbehoud: sciencedirect.com/topics/immunology-and-microbiology/human-virome. Terug naar de tekst.
  2. Dit is een verslag vanuit een bijbels Schepping-Zondeval perspectief over de belangrijke functie van het zoogdier virome: Francis, J.W., Ingle, M., en Wood, T.C., Bacteriofagen als heilzame regelaars van het zoogdieren Microbiome, Proc. Int. Conf. Creationism. 8: 152-157, 2018; creationicc.org. Terug naar de tekst.
  3. Barber, M.R. et al., Samenhang van RIG-I met de ingebouwde immuniteit van eenden voor griep, PNAS 107(13):5913-5918, 2010. Terug naar de tekst.
  4. Terborg, P., De VIGE-eerst hypothese-hoe gemakkelijk het is om oorzaak en gevolg te verwisselen, J.Creation27(3):105-122, 2013. (VIGE = Variatie-Veroorzakend Genetisch Element). https://dl0.creation.com/articles/p141/c14158/j27_3_105-112.pdf. Terug naar de tekst.
  5. Ma, W., Kahn, R.E., en Richt, J.A., Het varken als een mengvat voor griep virussen: menselijke en diergeneeskundige gevolgen, J.Mol. Genet. Med. 3(1):158-166, 2008. Terug naar de tekst.
  6. Een coronavirus vergelijkbaar met het nieuwe coronavirus) de oorzaak van het Midden Oosten ademshalings syndroom. Terug naar de tekst.
  7. Carter, R.W., en Sanford, J.C., Een nieuwe blik op een oud virus: mutatie opeenhoping in het menselijke H1N1 griep virus sinds 1918, Theoretical Biology and Medical Modelling 9:42, 2012. Terug naar de tekst.
  8. Brewer, W., Smith, F.D., and Sanford, J.C., Verlies aan informatie: mogelijkheid voor versnelde natuurlijke genetische verzwakking van RNA virussen in: Marks II, R.J., Behe, M.J., Dembski, W.A., Gordon, B., and Sanford, J.C. (Eds.), Biological Information—New Perspectives, World Scientific, Singapore, pp. 369–384, 2013. Terug naar de tekst.

Helpful Resources