Dinozaury: Ślady i jaja

Jak mogły powstać w czasie Potopu?

Autor Michael Oard
Tłumacz Andrew Ostapowicz

Fot. Michael Oard

Jednym z wyzwań stawianych przez przeciwników stworzenia dla idei Potopu są oczywiste dowody działań dinozaurów w chaosie Potopu. Miliony śladów na skałach, a także jaja, zostały odkryte po całym świecie. Powyżej i poniżej każdej powierzchni, na której ślady lub jaja zostały odkryte (ich horyzont geologiczny) znajdują się warstwy osadowe, które według geologów kreacjonistycznych, zostały złożone przez Potop. Jak mogły dinozaury chodzić tam i sam i składać jaja podczas og ólnoświatowego potopu?

Podobne wyzwanie odnosi się do złogów kości dinozaurów (cmentarzysk). Wykazują one, że te zwierzęta zostały zgładzone przez katastrofalną powódź. Nawet świeccy naukowcy często zgadzają się z tym, choć zaprzeczają globalnemu potopowi. W przypadku globalnego Potopu trwający dalej zalew nanosił nowe warstwy osadu, widoczne ponad złożami kości. - niektóre z nich zawierają dalsze podobne cmentarzyska.

Jednak wiele z tych złoży kości między warstwami złożonymi przez Potop mają ślady padlinożerstwa. Są ślady zębów na kościach (ryc.1), a nawet wyłamane zęby mięsożernych dinozaurów (ryc.2). To także jest dowodem czynnej działalności żywych dinozaurów. Konsekwentna interpretacja kreacjonistyczna oznacza, iż cała ta działalność miała miejsce przed 150-tym Dniem roku Potopu (kiedy wody osiągnęły szczyt). Ale jak to mogło być?

Ufność Biblii zdewastowana

Szok odkrycia takich spraw zdewastował ufność Biblii pewnego studenta, do tego stopnia, że zostało to ogłoszone w świeckiej literaturze:

Za dnia, przełamując cienkie warstwy skalne, „zaczęliśmy natykać się na ślady stóp lądowych zwierząt.” powiedział Godfrey. „Nie możesz wyobrazić sobie ogólnoświatowego potopu i zwierzęta znajdujące grunt, by pozostawić ślady swych stóp… To, ponad wszelkie inne doświadczenia w moim życiu, naprawdę wstrząsnęło mnie dogłębnie.”¹

Gdyby ten młody student był czytał kreacjonistyczne odpowiedzi na to wyzwanie, uniknąłby zamieszania. Młodzież, rodzice i dziadkowie powinni upewnić się, że znają biblijne i naukowe dowody na Stworzenie według Księgi Rodzaju.

W każdym przypadku jest to ryzykowne, by twierdzić, że jakakolwiek część Biblii jest błędna, włączając w to Ks. Rodzaju 1-11. Historia pokazuje, że dalsze odkrycia, dokładne badania lub dodanie nowej zmiennej usuwają wyzwania. Zdarzało się to często w archeologii; raz po raz okazywało się, że jednak Biblia ma rację. I często, jak zobaczymy tutaj, dokładne przyjrzenie się danym, wyjawia, ze zawierają wyzwanie także dla świeckich naukowców.

W tym przypadku, pozorne wyzwania dla geologii Potopu, mogą wszystkie być odparte przez jedno proste spostrzeżenie. Mianowicie: w skomplikowanym globalnym Potopie, byłoby wiele miejsc świeżo złożonych osadów, które zostały odsłonięte przez opadające w tym miejscu wody (zob. model BEDS).

Pływające dinozaury, mogły wylądować na takim miejscu i pozostawać tam do ponownego zalania. Przebywając tam zostawiałyby ślady, składały jaja, i pożerały martwe dinozaury, których byłoby wiele. A gdy poziom wody znowu się podniósł (ryc. 3b) ślady po dinozaurach zostały szybko przykryte nowym osadem, zachowując je.

W późniejszym stadium, te nowsze osady mogły zostać znowu chwilowo odsłonięte, dozwalając pozostałym jeszcze dinozaurom, by znowu poruszały się po nich. Tłumaczy to ślady w danym miejscu geograficznym na kolejnych warstwach w różnych poziomach. Np. setki tysięcy śladów znaleziono w morskim wapniu, który miał być utworzony w wodzie oceanu w północno-zachodnim Basenie Bighorn na środkowej północy stanu Wyoming.^2,3 Ma to sens w scenariuszu globalnego Potopu, ale uczeni świeccy wygodnie omijają swe liczne problemy przez automatyczne dodanie zakładanej plaży. Szczególnie interesujące jest, że te ślady dinozaurów znajdują się na dwóch poziomach, rzekomo oddzielonych w czasie o trzy miliony lat. Ale te ślady są podobne do siebie. Jakie istnieją szanse, że trzy miliony lat później ten sam rodzaj dinozaurów znowu zostawiał ślady dokładnie w tym samym miejscu? Jest to ogromny problem dla świeckiej geologii ‘długiego czasu’. Ale ma to sens w BEDS modelu potopu. Byłoby wiele okresów podnoszenia się i opadania poziomu wód w fazie Zalewającej Potopu (podnoszenia się wód).⁴ Proces pokazany w ryc. 3b może powtarzać się wielokrotnie w tej samej okolicy. Stąd ślady, jak i jaja oraz złoża obgryzionych kości mogą znajdować się na wielu poziomach w danym obszarze (ryc. 4).

Bardziej sensowne wytłumaczenie ewidencji

Powyższe jest tylko jednym przykładem, gdzie model Potopu dobrze wyjaśnia ewidencję, która pozostaje wyzwaniem dla długich okresów czasu. W rzeczy samej, gdy się dokładnie przyjrzymy dowodom dla wymienionych problemów, znajdziemy wiele szczegółów, które mają o wiele więcej sensu w modelu Potopu niż w tłumaczeniach opartych na długich okresach czasu.

Fot. p.g. Nathan Mogk

Model BEDS

BEDS to skrót od Briefly Exposed Diluvial Sediments – Chwilowo Obnażone Osady Potopowe. W obszarach szybkiego odkładania osadów woda potopu staje się płytsza (ryc.3a). Poziom wody nie byłby stały, ale zmienny z powodu co najmniej pięciu prostych mechanizmów.² Księżycowe przypływy powodowałyby dwie oscylacje dziennie. Trwałyby one podczas podnoszenia się wód Potopu przed osiągnięciem szczytowego poziomu około Dnia 150-go.Potem, jakiekolwiek miejscowe lub regionalne obniżenie poziomu wody potopu obnażałoby nowo-złożoną warstwę (ryc. 3b).

Szczegóły związane z dinozaurami często bywają znalezione na szczycie grubych warstw skał osadowych w miejscach wskazujących na setki do tysięcy metrów erozji. Erozja ta plasuje się Opadowej Fazie Potopu.³ Stąd znaleziska dinozaurów plasują się w Fazie Zalewania. Model BEDS pomaga nam zrozumieć wiele szczegółów w serii osadów potopowych. Oprócz opisanych w głównym tekście włącza to np. ślady ptaków, zwierzęce jamy itp. Nawet pęknięcia błota i odciski kropel deszczu mogą szybko zostać uformowane przez BEDS (ryc. 3c). I podobnie jak ze śladami zwierząt utrwalenie takich szybko niszczejących struktur ma o wiele więcej sensu przy szybkim pogrzebaniu, zanim miały szanse ulec erozji.

1. Oard, M.J., Dinosaur Challenges and Mysteries: How the Genesis Flood makes sense of dinosaur evidence—including tracks, nests, eggs, and scavenged bones, Creation Book Publishers, Powder Springs, GA, 2011; creation.com/s/10-2-582.
2. Oard, M.J., Bates, G., Wolfe, T., and Turbuck, C., Exploring Dinosaurs with Mr. Hibb, Creation Book Publishers (see ref. 1), 2016; creation.com/s/10-1-587.
3. Oard, ref. 9 tekst główny.

Złoża kości

• Bardzo mało małych i młodocianych w złożach kości: Ma to sens, wziąwszy pod uwagę, że czym młodszy organizm tym mniejsze szanse przetrwania podnoszących się, często dniami, wód Potopu. We współczesnych katastrofach, młode i stare organizmy giną razem.

Ilustracje Melanie Richard













• Ogromna większość jednego gatunku: Katastrofy obecnych czasów grzebią zazwyczaj wszelkiego rodzaju organizmy powszechne w danym miejscu. Złoża kości, które mogą zawierać ponad 10 tysięcy zwierząt, nierzadko zawierają w ogromnej większości tylko jeden gatunek dinozaurów. W obliczu powstającego niebezpieczeństwa katastrofalnego Potopu, różne grupy dinozaurów tego samego lub podobnego gatunku gromadziły się instynktownie, by przeciwstawić się zagrożeniu, podobnie jak to czynią dzisiejsze jelenie kanadyjskie (ang. elk), dla ochrony przed niebezpieczeństwami zimy. Jedno złoże kości ok. 100 km na zachód od Wielkich Wodospadów w stanie Montany w USA, zawiera ponad 100 tysięcy dinozaurów, wszystkie tego samego gatunku, Maiasaura peeblesorum. W rzeczy samej, świeccy naukowcy obecnie wierzą, że zginęły w czasie nadzwyczajnej powodzi. „Nie była to zwykła wiosenna powódź, z jednego ze strumieni w tej okolicy, ale katastrofalne zatopienie.”⁵

Ślady

• Proste torowiska: Dwa lub więcej równoległych śladów przedstawiają torowisko. Zwierzęta w swych normalnych środowiskach zostawiają ślady wijące się w różnych kierunkach, czasami nagle zmieniając kierunek. Ale zwierzęta uciekające przed zagrożeniem ogólnie biegną prosto. Ogromna większość śladów dinozaurów tworzy linię prostą, lub łagodnie zakrzywioną (ryc. 5 i 6). Ma to sens w świetle ucieczki przed podnoszącymi się wodami Potopu.
• Brak torowisk na zboczach: Torowiska są zawsze znajdowane na płaskich podłożach w skałach osadowych. Co ciekawe, dinozaury nigdy nie wydają się wspinać na jakieś wzgórza. W ich normalnych siedzibach byłyby jakieś zbocza, by się wspinać lub schodzić w dół. Ale ma to sens jeśli owe ślady były pozostawiane w świeżo-złożonych osadach Potopu, które zawsze są płaskie.
• Torowiska w osadach morskich: Jak zauważono powyżej, ślady dinozaurów były czasami znajdowane w wapniowcu, który, jak sądzono, został złożony w wodzie oceanu. Automatyczne świeckie przypuszczenie plaży w wapniowcu, jest arbitralne i niepotrzebne w modelu Potopu.
• Nałożone powtarzane torowiska: Włącza to dyskutowane powyżej torowiska w Wyoming, gdzie podobne torowiska powtarzają się w tym samym miejscu oddzielone o ‘miliony lat’. W modelu długich lat wymaga to niemożliwych ‘zbieżności’.
• Torowiska zazwyczaj dobrych pływaków: Ślady słabych pływaków są rzadkie w torowiskach. Włącza to stegozaury z ich płytami na grzbietach i szpikulcami na ogonach, Triceratops’a z ciężkimi ozdobami na głowie i ankylozaury z ich zbroją ze szpikulców i ciężkim ogonem.
• Samo istnienie torowisk: Normalnie, odkryte torowiska zostają zerodowane w ciągu dni lub tygodni. W scenariuszu Potopu byłyby pogrzebane przez kolejny cykl sedymentacji, zachowując je aż do naszych czasów. Ale w świeckim scenariuszu sedymentacja jest ekstremalnie powolnym procesem, co sprawia trudności dla wytłumaczenia ich istnienia.

Fot. Michael Oard

Jaja

• Nieprawdopodobne zachowania składania jaj/gnieżdżenia: Praktycznie wszystkie jaja były złożone na płaskim podłożu, bez dowodu na jakiekolwiek gniazdo, jak np. dołek lub roślinność ułożona na jajach. Rzeczywiste struktury gniazd są rzadkie.^6,7 A jaja dinozaurów są bardzo porowate. Bez ochrony szybko by wyschły, zabijając zarodek.^8,9 Jest więc prawdopodobne, że nie było dość czasu by budować gniazda lub znaleźć roślinność na przykrycie jaj. Wszystko to wskazuje na nadzwyczajne i stresujące okoliczności.
• Przetrwanie jaj: Musiały to być nadzwyczajne warunki, żeby pogrzebać miliony jaj, które skamieniały, a nie zostały zniszczone. Powolny i stopniowy proces nie wchodzi w rachubę.

Podsumowanie

Potop był o wiele więcej skomplikowanym wydarzeniem niż ludzie często zakładają. Były rejony spokoju i rejony chaosu z silnymi prądami i wielkimi wzburzeniami, miejsca gdzie świeże osady zostały odsłonięte w różnych momentach w czasie podnoszenia się wód. Zrozumienie tego daje odpowiedzi na wiele wyzwań przeciw kreacjonistom co do zachowań dinozaurów w czasie Potopu, które inaczej pozostałyby bez odpowiedzi. Natomiast niewłaściwe zrozumienie dowodów pozostawia świeckich naukowców bez odpowiedzi.