‘Vanuit Afrika’ in de touwen

Het favoriete verhaal over evolutie heeft het nu moeilijk

by Peter Line
vertaald door George Van Apeldoorn

Gepubliceerd:Creation 41(2):22–25, april 2019

iStockphoto

De meeste bezoekers aan het Amerikaanse Museum van Natuur Geschiedenis (American Museum of Natural History) kijken met ontzag naar de weergave van veronderstelde pré-menselijke ‘aapmensen’ (of wel ‘homininen’ of ‘hominiden’) met inbegrip van die in ‘Onze Famliie Stamboom’ (fig. 1) Met gebruik van schedelafdrukken, illustreert het de veronderstelde onderlinge evoutionaire relatie. Duidelijk bedoeld als een soort knock-out stoot aan iedereen die nog steeds het lef heeft te twijfelen dat de mens niet meer is dan een hoog geëvolueerde aap.

Image: Peter Line

Creation heeft in het verleden al benadrukt dat ondanks alle hype, het evolutie verhaal van de mens, op z’n zachtst gezegd, minder ijzersterk is dan de indrukken die door dergelijke weergaven worden gewekt in het onderwijs, en in de media in het algemeen.¹ In feite staat het tegenover schijnbaar onoverkomelijke biologische barrières die zelfs sommige evolutionisten beginnen te verontrusten. Ons artikel toonde aan dat zelfs de veronderstelde zes miljoen jaar of zo die toegekend zijn aan de ontwikkeling van mensen en chimpansees om van dezelfde voorouder te evolueren, veel te weinig tijd voor de mutaties verschaft om de omvorming te bewerkstelligen.

Uitleggingen en ‘datums’ van fossiele schedels zijn ook in beroering; begrippen die eens werden geproclameerd als hoegenaamd absoluut worden later vaak verworpen. Anderen blijven moeilijkheden opstapelen en worden herhaaldelijk ‘opgelapt’, schijnbbaar in afwachting van alternative ideeën die het veroorloven om ze in de steek te laten. Dit bevat ook het vooraanstaande ‘Afrikaanse’ voorbeeld van menselijke evolutie.

Vanuit Afrika opnieuw bezocht

Het belangrijkste ‘Afrikaanse oorsprongen’ model van menselijke evoutie is het ‘Vanuit Afrika Model’ (Out of Africa Model [OoAM]), vaak het Afrikaanse ‘vervangings’ model genoemd.² De OoAM stelt dat de moderne mens (Homo Sapiens) in Oost Afrika is geëvolueerd en dat dit slechts een 200 duizend jaar geleden gebeurde.³

(Opmerking: de landurige-tijdperken ‘datums’ worden hier gegeven om de modellen onder beschouwing op de juiste manier uit te leggen, maar ze geven slechts het geloof of de veronderstellingen van de evolutionisten weer, en niet die van de auteur die een recente schepping aanhangt, van ongeveer 6 duizend jaar geleden).

Deze moderne mensen verspreidden zich toen door de hele wereld---misschien beginnend zo vroeg als 120 duizend jaar geleden, alhoewel deze datum meestal wordt gezien als een korte, tijdelijke bezetting in Israël.4 Het begin van de voornaamste opkomst uit Afrika wordt vaak op zo’n 70 duizend jaar geleden gedateerd.⁴ Deze moderne mensen worden vermeend zich door Azië, Europa en de rest van de Oude Wereld vespreid te hebben, door zogenaamd “andere minder ver gevorderde mensen zoals de Neanderthalers te vervangen.”⁵ De vervanging wordt gezegd te zijn gebeurd met weinig of geen vermenging.²

Het belangrijkste evolutionaire alternatief voor OoAM is lang het ‘multiregionalisme’ geweest, maar tot voor kort was dat uit de gunst. Multiregionalisme bepleit dat de oude voorouders van de huidige verschillende mensengroepen mensen waren (Homo Erectus) die vanuit Afrika migreerden, ongeveer 2 miljoen jaar geleden.⁶ Ze leefden ongeveer waar ze nu zijn en waar zij naast elkaar in deze verschillende regios tot de huidige moderne mensen evolueerden

Er wordt gesteld dat “de genenstroom tussen de groepen door kruising belangrijke veranderingen heeft verspreid en voldoende was om de mensen als een op zich staande soort te handhaven.”⁶

OoAM verzwakt

De eens vooraanstaande OoAM is onlangs in moeilijke tijden terechtgekomen. Om te beginnen, is de bewering van OoAM dat hoegenaamd zuivere vervanging (weinig, zoal geen, kruising tussen groepen) onhoudbaar geworden door toenemend bewijs van oud DNA. Dit geeft belangrijke en herhaalde kruising (introgressie) aan tussen de moderne mens en andere menselijke groepen, zoals Neanderthalers en de geheimzinnige Denisovans--hetgeen betekent dat ze hetzelfde soort zijn (zie het omlijnde gedeelte hieronder).⁷

Verwarring over ‘Datering’

Toen was er een rapport uit 2017, dat evolutionaire ‘daterings’ veronderstellingen gebruikte, dat naar voren bracht dat de mitochondriale DNA (mtDNA) in een dijbeen van een Neanderthaler van ongeveer 124 duizend jaar geleden; Afrikaanse mtDNA in de Neanderthalers gevloeid was meer dan 270 duizend jaar geleden.⁸ Maar vanuit een evolutionistisch oogpunt plaatst dat de vroege moderne mens in of in de omgeving van Europa op een tijdstip lang voordat ze Afrika hadden verlaten--- in feite, vóórdat ze zelfs daar geëvolueerd waren!

Datzelfde jaar werd een schedel van een Homo sapiens fossiel uit Jebel Irhoud, Marokko (zie fig. 2 in de omlijning) opnieuw gedateerd van 160 duizend jaar naar een veel vroegere 315 duizend jaar.^9,10 Vanuit een evolutionair gezichtspunt betekent dit dat mensen meer dan 100 duizend jaar eerder in Afrika verschenen dan gedacht werd---en in Noord Afrika, niet Oost Afrika, zoals werd geloofd.

Dit gaf toen aanleiding voor andere onderzoekers die overeenkomsten zagen van de Jebel Irhoud schedel met de Dali schedel uit China (~260 duizend jaar), om voor te stellen dat “eigenschappen verbonden met de Homo sapiens in oost Azië geëvolueerd zouden kunnen zijn en naar Afrika gebracht”--- hetgeen zou inhouden dat onze oorsprong niet uitsluitend in Afrika ligt, zoals OoAM zegt.¹¹

Onlangs werd een bovenkaakbeen met verwante tanden uit de Misliya Grot in Israël, die consistente overeenkomsten had met Homo sapiens ‘ gedateerd’ op 177 tot 194 duizend jaar, hetgeen zou betekenen dat “leden van de Homo sapiens clan Afrika eerder hebben verlaten dan tot voor kort werd gedacht.”¹² Voordien werden de vroegste menselijke fossielen die buiten Afrika waren gevonden verondersteld ongeveer 90-120 duizend jaar oud te zijn, bij Skhul en Qafzeh, tevens in Israël.¹²

Image: Peter Line

DE DWAASHEID VAN EEN TUSSENWEG

Velen die de leringen van de Canadese astronoom Hugh Ross volgen geloven in bovennatuurlijke schepping en zijn gekant tegen evolutie ( zelfs tot op het ontkennen van zulke duidelijke werkelijkheden als natuurlijke selectie en soortvorming toe). En zij houden vast aan een letterlijke schepping van Adam en Eva. 

Maar ze geloven dat dit miljarden jaren geleden gebeurde, nadat vele reeksen van andere levende dingen voortdurend waren geschapen terwijl de enorme geologische tijdperken zich ontvouwden. Hun gehele positie is gebaseerd op de acceptatie van seculiere ‘datums’ en de ‘oerknal’.

We hebben al vaak de veelvuldige problemen hiermee naar voren gebracht. Ten eerste , eist het enorme perioden van dood en lijden vóór de zonde, en de ‘oerknal’ doet de zon vóór de aarde verschijnen, in strijd met Genesis 1. 

Maar het is ook een probleem met betrekking tot de bijbelse gynealogieën van Adam tot Christus; berekening geeft slechts 6000 jaar aan tussen Adam’s schepping en het heden. Ross stelde ooit voor dat Adam’s schepping (als de eerste echte mens, Homo sapiens) ongeveer 25000 jaar geleden plaatsvond. Alle andere schijnbare mensen zoals Neanderthalers, Homo erectus, enz., die seculiere ‘datums’ hebben van honderdduizenden jaren, waren daarom slechts zielloze mensachtigen.

Dit rekte de gynealogieën drastisch uit, maar hij breidde dat later uit tot 60.000 jaar, ogenschijnlijk buiten elke vorm van geloofwaardigheid. Dit is vermoedelijk in antwoord op de seculiere ‘datering’ van australische inheemse bewoning over 50.000 jaar geleden.

Echter, de ‘datering’ van de Marokkaanse Homo sapiens schedel zoals hier afgebeeld, tot over 300 duizend jaar (zie de tekst) is platweg gezegd rampzalig voor Ross’ positie. Het brengt de mogelijkheid om deze datum met de Bijbelse genealogie verenigbaar te maken in het domein van fantasie. Het doet de vroege aartsvaders ook honderdduizenden jaren geleden leven. En het doet hun de aarde delen met al deze uiterst menselijk-uitziende-niet-menseijke wezens—nergens in de Schrift vermeld--- die ingenieuze werktuigen en huizen maakten, die muziek speelden, en nog meer. 

Dit is in toevoeging tot datgene wat al een fataal probleem zou moeten zijn, n.l. het DNA bewijs dat onze voorouders met Neanderthalers kruisten (zie de tekst). Het verweer dat wordt aangevoerd dat dit een vorm van ‘bestialiteit’ was, is op z’n best onoprecht; Als mensen kinderen kunnen krijgen met Neanderthalers, dan houdt dat in dat ze van hetzelfde biologische soort zijn, hetzelfde bijbelse geschapen soort---d.w.z. mensen, afstammelingen van Adam en Eva (zie Neanderthaal – Menselijke Kruisingen: oude aarde apologetiek echt bedorven).

Als het bijbelse verslag daarentegen de voorkeur wordt gegeven over de seculiere datering met al zijn problemen, passen de feiten precies in Genesis.

Het mulle zand van evolutie

Dus, met de OoAM vervalst door z’n eigen data, gaan evolutionisten het nu in de steek laten? Reken er maar niet op; terwijl men toegeeft dat “het nodig is om het ontstaan van onze species radikaal opnieuw te overdenken”, zien we pogingen om de nieuwste bevindingen aan te passen aan nieuwe ‘evoluerende’ verhalen.¹³

Er wordt weer in verschillende maten gespeeld met meerdere vormen van multiregionalisme. Een groep van 23 evolutionisten heeft onlangs hun handtekening gezet onder een opinie die een model. uiteenzet dat ze ‘Afrikaans multiregionalisme’ hebben genoemd’.¹⁴ Volgens Scerri et al.: “nieuwe data suggereert dat een variëteit aan menselijke overgangs groepen, met een mozaïk van primitieve en afgeleide eigenschappen, geleefd zou kunnen hebben over een uitgebreid gebied van Marokko tot Zuid Afrika tussen >300 duizend jaar en 12 duizend jaar geleden.”¹⁵ Zonder de Afrikaanse oorsprong van Homo sapiens te verlaten, stellen ze een vage algehele Afrikaanse versie van multiregionalisme voor, waarbij ze zich nauwelijks uitspreken over gebeurtenissen buiten het continent. Kate Wong somt hun positie als volgt op:

In plaats van te evolueren als een kleine groep in een bepaald gedeelte van Afrika, stellen ze voor dat ons soort ontsprong uit een grote bevolking die was onderverdeeld in kleinere groepen die over het uitgebreide Afrikaanse werelddeel vespreid waren en die min of meer voor duizenden jaren aaneen geïsoleerd waren door afstand en ecologische belemmeringen zoals woestijnen.¹⁶

Kies je model

Henn et al. hebben onlangs vier verschillende mogelijke modellen uitgebeeld inclusief Afrikaans multiregionalisme voor de oorsprong van Homo sapiens in Afrika.¹⁷ Dat er een ‘buffet aan modellen’ bestaat geeft de aanzienijke onzekerheid aan, hetgeen ertoe leidt om de Afrikaanse oorsprong zelve onder de loupe te nemen.

Andere evolutionisten neigen weer eens opnieuw naar een wereldwijd multiregionalisme. Ten aanzien van nieuwe fossiel vondsten die OoAm omver gooien, heeft anthropologiste Sheela Athreya opgemerkt:

Met elke nieuwe vondst, kondigen onderzoekers en nieuwskoppen aan dat de fossielen ons begrip van menselijke evolutie en verbreiding vanuit Afrika in belangrijke mate hebben veranderd. Maar als we het verhaal van de H. sapiens evolutie zo vaak moeten herschrijven, zouden we ons kunnen afvragen of het verhaal dat we gebruiken vanaf het begin al verkeerd was.¹⁸

Athreya is betrokken bij onderzoek in Bhimbetka, India, waar ze proberen “de evolutie samenvatting meer inclusief” te maken, door zich te richten op de betrokkenheid van huidige en verleden bevolkingen.¹⁸ Zij schijnt regionale voortzetting (multiregionalisme) met name in Zuid Azië te overwegen.

‘Wazigheid’--- het nieuwe normale?

Anthropoloog Sang-Hee Lee schrijft (benadrukking in oorspronkelijke tekst):

Nieuw onderzoek en een nieuwe generatie van onderzoekers dagen deze voorveronderstellingen uit die aan het hart van de wetenschap liggen, en bewijs neemt toe om voor te stellen dat de moderne mens geen oorsprong heeft. In plaats daarvan moeten we wellicht kijken naar wazige grenzen en rommelige oorsprongen. Deze termen zijn niet zo duidelijk, maar ze zijn waarschijnlijker om ons dichter bij [het] echte verhaal van de menslijke evolutie te krijgen.¹⁹

Lee schijnt een wereldwijde multiregionale evolutie benadering te aanvaarden, waar hij schrijft: “De moderne mens verscheen op verschillende tijden en verschillende plaatsen, niet als een afzonderlijke soort, maar als een voortzetting van de inheemse bevolkingen.”¹⁹

De pasgevonden omhelzing van dit vaak verguisde multiregionalisme model, hetzij de continentale (Afrikaanse) of wereldwijde versies is ironisch, gezien het feit dat ze allebei, tenminste in hun striktste vormen, met het OoAM zelfs door evolutionisten “nu algemeen als vervalst worden beschouwd.”²⁰

Uiteindelijke gevolgtrekking

Wereldwijd multiregionalisme is niet geloofswaardiger dan OoAM. Zelfs vanuit een evolutionistisch opzicht, klinkt het ongeloofswaardig dat voor bijna 2 miljoen jaar de genoom uitwisssling tussen kleine Homo erectus bevolkingen, spaarzaam verbreid over verschillende continenten, geholpen heeft om hun allemaal verenigd te houden als een enkelvoudige soort, terwijl de verschillende bevolkingen afzonderlijk in de anatomische moderne menselijke vorm evolueerden, en daar allemaal op ongeveer hetzelfde tijdstip te arriveren.

Het bewijs we wel hebben geeft aan dat een verscheidenheid aan biologische variatie overal lang aanwezig is geweest in mensen, apen en australopithecines (sindsdien uitgestorven). En mensen zijn altijd mensen geweest. Zoals een Creation artikel²¹ uit 2018 het aanhaalt uit een zeer recente studie van evolutionisten zelf, is het mtDNA bewijs consistent met de stelling dat alle mensen afkomstig zijn van “een stichtend paar”.²²

In plaats van onhoudbare evolutionaire modellen op te lappen, is een bijbels model een veel realistischer basis voor verder onderzoek.

Verwijzingen en opmerkingen

1. Line, P., The myth of ape-to-human evolution, Creation 41(1):44–46, 2019. creation.con/ape-to-human-evolution. Terug naar de tekst.
2. Aiello, L.C., The fossil evidence for modern human origins in Africa: a revised view, American Anthropologist, 95(1):73, 1993. Terug naar de tekst.
3. Gibbons, A., Oldest members of our species discovered in Morocco, Science, 356:993–994, 2017. Terug naar de tekst.
4. New Scientist, Human Origins: 7 million years and counting. John Murray Learning, London, pp. 106–107, 2018. Terug naar de tekst.
5. Gibbons, A., Reading the bones for modern human origins. Science, 257:875, 1992. Terug naar de tekst.
6. Thorne, A.G. and Wolpoff, M.H., The multiregional evolution of humans, Scientific American (special edn: updated from the April 1992 edn.) 13(2):46–47, 52, 2003 | doi.10.1038/scientificamerican0492-76. Terug naar de tekst.
7. Bae, C.J., Douka, K. and Petraglia, M.D, On the origin of modern humans: Asian perspectives, Science, 358:eaai9067. pp. 3–4, 2017 | doi:10.1126/science.aai9067. Terug naar de tekst.
8. Posth, C. et al., Deeply divergent archaic mitochondrial genome provides lower time boundary for African gene flow into Neanderthals, Nature Communications, 8:16046. pp. 2, 5–6, 2017 | doi:10.1038/ncomms16046. Terug naar de tekst.
9. Hublin, J-J. et al., New fossils from Jebel Irhoud, Morocco and the pan-African origin of Homo sapiens, Nature 546:289–292, 2017. Terug naar de tekst.
10. Richter, D. et al., The age of the hominin fossils from Jebel Irhoud, Morocco, and the origins of the Middle Stone Age, Nature 546:293–296, 2017. Terug naar de tekst.
11. Barras, C., Ancient skull from China may rewrite our origins, New Scientist 236(3152):9, 18 November 2017. Terug naar de tekst.
12. Hershkovitz, I. et al., The earliest modern humans outside Africa, Science, 359:456, 458, 2018 | doi.10.1126/science.aap8369. Terug naar de tekst.
13. Scerri, E. The origin of our species, New Scientist 238(3175):34–37, 28 April 2018. Terug naar de tekst.
14. Scerri, E.M.L. et al., Did our species evolve in subdivided populations across Africa, and why does it matter? Trends in Ecology & Evolution, 33(8):582–594, August 2018 | doi:10.1016/j.tree.2018.05.005. Terug naar de tekst.
15. Scerri et al., ref. 14, p. 591. Terug naar de tekst.
16. Wong, K., Last hominin standing, Scientific American, 319(3):60, September 2018. Terug naar de tekst.
17. Henn, B.M. et al., Clarifying distinct models of modern human origins in Africa, Current Opinion in Genetics & Development, 53:148–156, 2018. Terug naar de tekst.
18. Athreya, S., Picking a Bone with Evolutionary Essentialism, Anthropology News website, September 18, 2018. Terug naar de tekst.
19. Lee, S-H., Where do we come from? Anthropology News website, September 18, 2018; doi:10.1111/AN.972. Terug naar de tekst.
20. Galway-Witham, J. and Stringer, C., How did Homo sapiens evolve? Science, 360, 1298, 2018. Terug naar de tekst.
21. Batten, D., Recent origin of species, Creation40(4): 47. creation.com/recent-origins. Terug naar de tekst.
22. Stoeckle M.Y. and Thaler, D.S., Why should mitochondria define species? Human Evolution 33( 1–2): 1–30, 2018; doi:10.14673/HE2018121037. Terug naar de tekst.