Dwu-dekadowy niepokój z dinozaurami

Przez dwadzieścia już lat kości dinozaurów stopniowo wyjawiają swe zawartości naukowcom, którzy nie oczekiwali czegoś takiego jak DNA i radioaktywny węgiel „miliony lat” po wymarciu dinozaurów.

Autor David Catchpoole
Tłumacz Andrew Ostapowicz

©iStockphoto.com/mjbs

Wiele skamielin dinozaurów zawiera rzeczywiste kości – nie są one całkowicie zmineralizowane, tzn. nie są jeszcze ’skałą’. A to, co znajduje się w ich wnętrzu jest ogromną niespodzianką dla wielu ludzi. Szereg odkryć od wczesnych lat 1990-tych wyjawił kości dinozaurów z komórkami krwi, hemoglobiną, kruchymi białkami i miękkimi tkankami, jak giętkie ścięgna i naczynia krwionośne i szczególnie godne uwagi: DNA i radioaktywny węgiel.

Jest to ogromnie konfrontujące dla ewolucjonistów, gdyż jak mogą te kości liczyć 65 milionów lat? Jak to ujęła dr Mary Schweitzer, będąca jednym z badaczy, którzy dokonali odkrycia krwinek dinozaura:

„Jeśli pobierzesz próbkę krwi i zostawisz ją na półce, za mniej więcej jeden tydzień nie znajdziesz w niej niczego dającego się rozpoznać. Jak więc może cokolwiek pozostać w dinozaurach?”¹

I rzeczywiście dlaczego? Chyba tylko dlatego, że dinozaury rzeczywiście wcale nie wyginęły miliony lat temu, a ich szczątki zostały raptownie pogrzebane w katastroficznych okolicznościach kilka tysięcy lat temu lub nawet jeszcze bliżej naszych czasów. Ale paradygmat ewolucji jest tak umocniony w kręgach naukowców, że wkrótce rozeszła się wieść o problemach dr Schweitzer z opublikowaniem jej rezultatów. „Jeden z recenzentów powiedział mi, że było mu wszystko jedno, co wskazywały dane rezultatów, on wiedział, że moje odkrycia były niemożliwe,” oświadczyła dr Schweitzer. „Odpisałam mu, ‘Jakie dane przekonałyby go?’ A on odpowiedział, ‘Żadne.’”²

Dr Schweitzer wspomina jak zauważyła, że szkielet T. rex (z Hell Creek w Montanie) wydawał wyraźnie trupi odór. Gdy wspomniała to, wieloletni paleontolog Jack Horner,³ odrzekł, „O tak, wszystkie kości z Hell Creek wonieją.” Ale ten pogląd, że kości dinozaurów muszą mieć miliony lat, jest tak umocniony wśród paleontologów, że ‘woń śmierci’ nie była dla nich w ogóle zauważalna pomimo, że dowody mieli dosłownie pod nosem.⁴ Sama dr Schweitzer wydaje się być bezsilną lub niechętną by oddalić się od paradygmatu długich lat, pomimo bezpośredniego zaangażowania w wielu odkryciach. Zauważ oś czasu tych odkryć poprzez dwie dekady – wyraźne i regularne przypomnienia, że coś jest bardzo błędne z ideami milionów lat dinozaurów.

W r. 1993 krwinki z kości dinozaura dają Mary Schweitzer „gęsią skórkę”.^5,6

W r. 1997 hemoglobina, jak również rozpoznawalne krwinki w kości T. rex^7,8,9

W r. 2003 dowody białka osteokalcyny.¹⁰

W r. 2005 giętkie ścięgna i naczynia krwionośne.^11,12,13

W r. 2007 kolagen (ważne białko strukturalne w kościach) w kości T. rex.^14,15

W r. 2009 delikatne białka, elastyna i laminina oraz dalsze potwierdzenie kolagenu w dinozaurze kaczo-dziobym.^16,17 (Jeśliby te szczątki dinozaura rzeczywiście były tak stare jak podano, żadne z tych białek nie mogłoby być tam znalezione).

W r. 2012 doniesiono, że znaleziono komórki kości (osteocyty), białka aktynę i tubulinę, oraz DNA (!).^18,19 (Zmierzone czasy półtrwania tych białek, a szczególnie DNA pokazują, że nie mogły przetrwać zakładanych 65 milionów lat od wyginięcia dinozaurów. Raczej jest to zgodne z biblijnym czasem kilku tysięcy lat.)

W r. 2012 doniesiono o węglu C-14.^20,21 (Ale węgiel C-14 rozkłada się tak szybko, że choćby owe szczątki miały tylko 100 tys. lat, nie byłoby w nich wykrywalnego śladu po tym pierwiastku!)

Zauważ, że usiłowania ewolucjonistów, by wytłumaczyć wiele z tych znalezisk jako zanieczyszczenia, a także nieskrywane posunięcia, by stłumić te doniesienia, a szczególnie o węglu C-14, świadczą o niechęci, by stanąć otwarcie wobec dowodów zaprzeczających paradygmatowi długich okresów czasu. Prawdziwie bezstronny obserwator z pewnością zapyta „Dlaczego”?