Jak wszystkie zwierzęta zmieściły się w Arce Noego?

Autor Dr Jonathan Sarfati
Tłumacz Andrew Ostapowicz

Wielu sceptyków zapewnia, że Biblia musi być w błędzie, gdyż – twierdzą – Arka nie mogła pomieścić wszystkich rodzajów zwierząt. Skłoniło to niektórych Chrześcijan do zaprzeczenia Potopu, lub przekonania, że była to tylko lokalna powódź, która dotknęła tylko stosunkowo niewielką liczbę lokalnych zwierząt. Jednak zazwyczaj nie dokonali oni kalkulacji. Z drugiej strony, klasyczna książka kreacjonistyczna The Genesis Flood (Potop Księgi Rodzaju) zawierała szczegółową analizę już w r. 1961.¹ Bardziej detaliczne i zaktualizowane studium techniczne tego i wielu innych problemów to książka Noah’s Ark: a Feasibility Study, którą napisał John Woodmorappe. Niniejszy artykuł opiera się na materiale z obydwu tych książek i na niezależnych kalkulacjach. Należy zadać dwa pytania:

• Jak wiele typów zwierząt musiał Noe zabrać?
• Czy arka była dość duża, żeby je wszystkie pomieścić?

Jak wiele typów zwierząt musiał Noe zabrać?

Odnośne urywki to Rodzaju 6:19–20 i Rodzaju 7:2–3

Rodzaju 6:19–20:
„Spośród wszystkich istot żyjących wprowadź do arki po parze, samca i samicę, aby ocalały wraz z tobą od zagłady. Z każdego gatunku ptactwa, bydła i zwierząt pełzających po ziemi po parze; niechaj wejdą do ciebie, aby nie wyginęły.”

Rodzaju 7:2–3:
„Z wszelkich zwierząt czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze: samca i samicę; również i z ptactwa - po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi.”

W oryginale hebrajskim słowo przetłumaczone jako „bydła” i „zwierząt” jest to samo: behemah i odnosi się ogólnie do kręgowców. Słowo oznaczające zwierzęta pełzające - remes - ma szereg różnych znaczeń w Piśmie, ale tu prawdopodobnie odnosi się do gadów.² Noe nie musiał brać stworzeń morskich³ ponieważ potop niekoniecznie oznaczał ich zagładę. Jednak wzburzona woda spowodowałaby ogromne zniszczenia, co jest widoczne w skamielinach i prawdopodobnie wiele oceanicznych gatunków wyginęło podczas Potopu.

Jeśli jednak Bóg w Swej mądrości zdecydował nie zachować niektórych zwierząt morskich nie było to sprawą Noego. Noe nie musiał także brać roślin – wiele z nich mogło przetrwać jako nasiona, a inne mogły przetrwać w matach roślinności unoszących się na powierzchni wody. Wiele małych insektów i innych bezkręgowców mogło także przetrwać na tych matach. Potop zmiótł wszystkie zwierzęta lądowe, które oddychały nozdrzami, oprócz tych, które były w Arce (Rodzaju 7:22). Owady nie oddychają nozdrzami, ale przez maleńkie rurki w szkielecie zewnętrznym (egzoszkielecie).

Zwierzęta czyste: Komentatorzy biblijni są równo podzieleni, czy hebrajski tekst mówi o „siedmiu” czy o „siedmiu parach” z każdego rodzaju czystych zwierząt. Woodmorappe przyjmuje to drugie znaczenie, tylko dlatego żeby jak najbardziej zadowolić sceptyków biblijnych. Jednak ogromna większość zwierząt jest nieczysta i musiała być reprezentowana przez tylko dwa osobniki. Określenie „czystych” zwierząt było zdefiniowane dopiero w Prawie Mojżeszowym. Ale ponieważ Mojżesz także spisał Księgę Rodzaju, jeśli zastosujemy metodę, według której „Pismo wyjaśnia Pismo”, definicja z Prawa Mojżeszowego może być zastosowana do sytuacji Noego. Aktualnie, jest tylko niewiele czystych zwierząt, które wymieniają Księga Kapłańska 11 i Księga Powtórzonego Prawa 14.

Co to jest „gatunek”? Bóg stworzył szereg różnych typów zwierząt z wielką, aczkolwiek ograniczoną, zdolnością zmian.⁴ Potomstwo każdego z tych gatunków, oprócz człowieka, byłoby dzisiaj reprezentowane głównie przez większą grupę niż to, co nazywamy gatunkiem. W większości przypadków, gatunki te pochodzące ze szczególnego pierwotnego rodzaju byłyby włączone do grupy, którą dzisiejsi taksonomiści nazywają rodzajem (łac. genus).

Jedną powszechną definicją rodzaju to grupa organizmów mogąca się rozmnażać produkując płodne potomstwo, ale nie mogąca łączyć z innymi rodzajami. Jednak większość tak zwanych rodzajów (a oczywiście już wymarłe) nie były testowane, żeby sprawdzić, czy mogą lub nie mogą się parzyć. W rzeczywistości nie tylko istnieją znane krzyżówki między tak zwanymi rodzajami, ale także między gatunkami, tak więc „gatunek” może sięgać tak wysoko jak rodzina. Identyfikowanie „gatunku” z rodzajem jest także zgodne z Pismem, które mówi o gatunkach jako łatwo rozpoznawalnych dla Izraelitów, bez potrzeby testów reprodukcji.

Na przykład, konie, zebry i osły prawdopodobnie pochodzą z jednego gatunku, gdyż mogą się mieszać, ale potomstwo jest niepłodne. Psy, wilki, kojoty i szakale też pochodzą prawdopodobnie z jednego gatunku. Wszystkie rodzaje udomowionego bydła (które są czystymi zwierzętami) są potomkami tura, tak więc było prawdopodobnie 7 lub 14 sztuk bydła na pokładzie. Sam tur mógł pochodzić od gatunku jak bizon lub bawół wodny. Wiemy, że lwy i tygrysy mogą się mieszać produkując „tigony” i „ligery” (z ang. tiger i lion), jest więc prawdopodobne, że pochodzą od jednego pierwotnego gatunku.

Woodmorappe podsumowuje około 8000 rodzajów, włączając rodzaje wymarłe, co znaczy, że około 16000 indywidualnych zwierząt musiało znaleźć się w Arce. Jeśli chodzi o rodzaje wymarłe, istnieje tendencja wśród niektórych paleontologów, żeby nadawać, każdemu nowo-znalezionemu rodzajowi nową nazwę. Ale to jest arbitralne, tak więc liczba wymarłych rodzajów jest prawdopodobnie wielce przesadzona. Weźmy pod uwagą zauropody, które były największymi z dinozaurów – grupy ogromnych roślinożerców jak brachiozaury. diplodoki, apatozaury itd. Powszechnie cytowane jest 87 rodzajów zauropodów, ale tylko 12 jest „mocno ugruntowanych”, a dalsze 12 uważane są za „dość ugruntowane”.⁵

Jeden powszechnie wytaczany problem to „jak można było pomieścić w Arce te wszystkie ogromne dinozaury?” Po pierwsze z owych 668 przypuszczanych gatunków dinozaurów tylko 106 ważyło więcej niż 10 ton jako całkowicie dorosłe. Po drugie, liczba rodzajów dinozaurów jest prawdopodobnie wielce przesadzona. Ale Woodmorappe przyjął te liczby, żeby zadowolić sceptyków. Po trzecie, Biblia nie stwierdza, że zwierzęta musiały być w pełni dorosłe. Największe były prawdopodobnie reprezentowane przez okazy młodociane. Przeciętny rozmiar zwierząt w Arce byłby według najnowszych kalkulacji Woodmorappe’a aktualnie podobny do niewielkiego szczura, a tylko około 11% byłoby o wiele większe niż owca.

Jeszcze jeden problem często przytaczany przez ateistów i ewolucjonistów teistycznych to „jak zarazki chorobotwórcze przetrwały potop?” Jest to pytanie wiodące – zakłada, że mikroby były wtedy tak samo wyspecjalizowane i zaraźliwe, jak obecnie, tak więc wszyscy mieszkańcy Arki musieli być zakażeni wszystkimi chorobami na ziemi. Ale zarazki mogły wtedy być dużo bardziej odporne i utraciły swą zdolność przetrwania w różnych nosicielach, lub nawet bez. W rzeczy samej nawet dziś wiele zarazków potrafi przetrwać w owadach jako nosiciele, a nawet w zwłokach, lub zamarznięte czy wysuszone, albo w nosicielach bez powodowania schorzeń. Na koniec utrata odporności na choroby jest zgodna z ogólną degeneracją życia od czasu Upadku.⁶

Czy arka była dość duża, żeby pomieścić wszystkie konieczne zwierzęta?

Rozmiary arki podane w łokciach były 300 x 50 x 30 (Rodzaju 6:15), co równa się około 140 x 23 x 13.5 metrów z objętością 43.5 tysięcy m³ . Żeby dać temu perspektywę, równa się to pojemności 340 Tirów, z których każdy mógłby pomieścić 37 wołów, lub 90 cieląt albo 300 owiec. Ciężarówki te można by ustawić w trzech liniach o długości 800 m.

Jeśliby te zwierzęta były umieszczone w klatkach o przeciętnych wymiarach 50 x 50 x 30 cm, to jest 75 tys. cm³ (czyli 75 litrów), te 16 tys. zwierząt zajmowałoby tylko przestrzeń 1200 m³ lub 14.4 wagonów towarowych. Nawet jeśliby trzeba było pomieścić milion rodzajów owadów, nie byłoby problemu, gdyż potrzebują one niewiele przestrzeni. Jeśli każda para byłaby umieszczona w klatce o pojemności 1 litra (10 x 10 x 10 cm), wszystkie insekty zajęłyby tylko 1000 m³, czyli następne 12 wagonów. Zostawiłoby to miejsce na pięć pociągów o 99 wagonach dla pokarmu, rodziny Noego i przestrzeni dla zwierząt. Ale owady nie są załączone w znaczeniu behemah orremes w Rodzaju 6:19–20, więc Noe prawdopodobnie nie musiał ich w ogóle brać na pokład jako pasażerów.

Zestawienie całkowitej objętości jest słuszne, gdyż pokazuje, że byłoby w Arce dość miejsca dla zwierząt, zostawiając wiele miejsca na pokarm, przestrzeni dla ruchu itd. Byłoby też możliwe, by stawiać klatki stosami, z pokarmem na wierzchu lub w pobliżu (aby zminimalizować potrzebę przenoszenia pokarmu przez ludzi), zapełniając więcej przestrzeni Arki, dalej dozwalając cyrkulację powietrza. Dyskutujemy tu sytuację nagłej potrzeby, a nie luksusową akomodację. Choć jest wiele przestrzeni dla ruchu fizycznego, sceptycy przesadzili z potrzebami ruchu dla zwierząt.

Nawet jeśli nie na dozwolimy na stawianie klatek jedna na drugiej, by zaoszczędzić przestrzeni podłogowej, nie stworzyłoby to problemu. Woodmrappe pokazuje, że według standardów rekomendowanych dla transportu zwierząt, że wszystkie one razem zajęłyby mniej niż połowę powierzchni podłogowej dostępnej na trzech pokładach Arki. Takie ułożenie pozwala na maksymalną przestrzeń dla zmagazynowania pokarmu i wody w pobliżu zwierząt.

Wymagania pokarmowe

Arka prawdopodobnie byłaby zaopatrzona w pokarmy skompresowane i wysuszone, j prawdopodobnie wiele pokarmu skoncentrowanego. Być może Noe karmił zwierzęta głównie ziarnem z małym dodatkiem włóknika w postaci siana. Woodmorappe obliczył, że pokarmy zajęłyby tylko około 15% całkowitej pojemności Arki. Woda pitna zajęłaby dalsze 9.4% pojemności. Ilość ta byłaby także zredukowana, jeśliby zbierana była także woda deszczowa.

Wymagania wydalnicze

Jest to wątpliwe, żeby ludzie musieli czyścić klatki każdego rana. Być może podłogi były pochyłe, lub klatki listwowane, a odchody od zwierząt spłukiwane (było mnóstwo wody wokoło) lub niszczone przez robaki (co dałoby robaki jako pokarm). Grube warstwy ściółki czasami nie potrzebują zmiany nawet przez rok. Materiał absorpcyjny (np. trociny, wióry z miękkiego drewna, a szczególnie torf) obniżałby wilgoć i tym samym odór.

Hibernacja

Wymagania przestrzeni, karmienia i wydalnicze były dostatecznie zaspokojone nawet jeśli zwierzęta kontynuowały swe normalne cykle snu - dnia/nocy. Ale hibernacja jest możliwością, któraby jeszcze bardziej zmniejszyła te wymagania. Co prawda, Biblia tego nie wymienia, ale także nie wyklucza. Niektórzy kreacjoniści sugerują, że Bóg stworzył instynkt hibernacji dla zwierząt w Arce, ale tak, czy inaczej, nie będziemy tego postulować dogmatycznie.

Niektórzy sceptycy twierdzą, że pokarm zabrany na Arkę wyklucza hibernację, ale to nie jest konieczne. Zwierzęta w hibernacji nie przesypiają całej zimy, pomimo popularnych opisów, więc od czas do czasu potrzebują pokarmu.

Konkluzja

Niniejszy artykuł wykazał, że można zaufać Biblii w sprawdzalnych kwestiach, jak Arka Noego. Wielu chrześcijan wierzy, że Biblii można ufać tylko w kwestiach wiary i moralności, ale nie w kwestiach naukowych. Ale powinniśmy wziąć pod uwagę, co sam Jezus Chrystus powiedział Nikodemowi (Jana 3:12): „Jeśli nie wierzycie, gdy wam mówiłem o ziemskich sprawach, jakże uwierzycie, gdy wam będę mówił o niebieskich?”.

Podobnie, jeśli Pismo może być w błędzie w kwestiach sprawdzalnych, jak geografia, historia i nauka, dlaczego ufać mu w sprawach jak natura Boga, lub życie po śmierci, które nie są dostępne dla empirycznych sprawdzianów. Stąd chrześcijanie zawsze powinni „Chrystusa Pana poświęca[ć] w sercach [waszych], zawsze gotowi do obrony przed każdym, domagającym się od was wytłumaczenia się z nadziei waszej, lecz [czynić] to z łagodnością i szacunkiem” (1 Piotra 3:15), gdy sceptycy twierdzą, że Biblia koliduje ze znanymi „faktami nauki”.

Chrześcijanie byliby w stanie trzymać się tego rozkazu i dać skuteczne odpowiedzi na przeciwne Arce argumenty sceptyków, jeśli przeczytają książkę Noah’s Ark: a Feasibility Study (Arka Noego: Studium Prawdopodobieństwa), którą napisał John Woodmorappe. Ta znakomita książka jest najbardziej kompletną analizą, kiedykolwiek opublikowaną, dotyczącą zebrania zwierząt do Arki, zapewnienia ich potrzeb i późniejszego rozprzestrzenienia. Na przykład, niektórzy sceptycy twierdzili, że po Potopie grunt byłby zanadto zasolony dla roślin. Woodmorappe wskazał, że sól może być łatwo wyługowana przez deszcz.

Woodmorappe poświęcił siedem lat tej naukowej, systematycznej odpowiedzi na praktycznie wszelkie przeciwne Arce argumenty, na rzekome problemy z Biblijnym sprawozdaniem i inne powiązane pytania. Nic podobnego nie zostało przedtem napisane – pełna mocy windykacja opisu z Księgi Rodzaju.

„Zawiera właśnie taki rodzaj faktów i detali, które fascynują dzieci i byłaby doskonałym źródłem informacji dla ulepszania projektów Studiów Biblijnych i lekcji klasowych na temat Arki i Potopu. Każdy zainteresowany w dawaniu odpowiedzi na wiele pytań o Arce, szczególnie ze strony sceptyków, powinien przeczytać książkę Arka Noego.”⁷